หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4762

เจ้าเด็กเวรนั่นน่ารำคาญมากๆ เดินไปเดินมาพร้อมกับอมยิ้มในปากตลอดเวลา ทำตัวเหมือนไม่เห็นหัวคนอื่น

โดยเฉพาะตอนอยู่ที่แคว้นเซียว เฉินผิงไม่เคยลืมท่าทีเย่อหยิ่งนั้นได้เลย

วันนี้เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะให้เจ้าเด็กนั่นได้ลิ้มรสความกลัวที่แท้จริง

ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ! ฟุ่บ!

ศรมากกว่าสิบดอกถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดความตื่นตระหนกในหมู่ผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบ ขนาดราชาของพวกเขายังต้านทานพลังของธนูศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ พวกเขาจึงไม่น่าไหว

สีหน้าของแต่ละคนเปลี่ยนไปทันใด พวกเขาเริ่มปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างโล่ป้องกันขึ้นมาหลายชั้น

ศรทะลุผ่านโล่ โจมตีผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบอย่างรวดเร็ว เพียงศรดอกเดียว ผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้นก็กลายเป็นควันสีน้ำเงินและหายวับไป

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาสลายไป ไม่เหลือแม้แต่ศพ แสดงให้เห็นถึงพลังมหาศาลของธนูศักดิ์สิทธิ์

“แม่เจ้า! รุนแรงเกินไปแล้ว...”

เสวียนปิงและคนอื่นๆ มองดูด้วยสีหน้าตกใจ

องค์ชายฉือถูกล้อมรอบด้วยศรสามดอก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความหวาดกลัวและสิ้นหวังปนกัน

“ท่านพ่อ ช่วยด้วย... ช่วยข้าด้วย...”

องค์ชายฉือตกใจจนแทบสิ้นสติ ถึงกับทำอมยิ้มในปากหล่นลงพื้น

ราชาสิบตำหนักขมวดคิ้ว และร่างของเขาก็กลายเป็นเงาในทันที เข้าโจมตีศรสามดอกอย่างรุนแรง

บุตรคนโตของเขาจากไปแล้ว เขาจะปล่อยให้บุตรคนรองเป็นอะไรไปไม่ได้

“เฉินผิง เจ้าไปจัดการราชาสิบตำหนักก็พอ ส่วนพวกลูกกระจ๊อกคนอื่นๆให้เป็นหน้าที่ข้า!”

หลังจากหลินเข่อฟ่านพูดจบ เขาก็ตรงเข้าหากลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบทันที

แม้ว่าหลินเข่อฟ่านจะไม่สามารถเอาชนะราชาสิบตำหนักได้ แต่ถ้าเป็นพวกลูกน้องคงจัดการได้สบาย

เมื่อเห็นอย่างนั้น เสวียนปิงและคนอื่นๆ ก็ร่วมกับหลินเข่อฟ่านและเปิดฉากโจมตีผู้บำเพ็ญเพียรของตำหนักลำดับสิบ

เฉินผิงถือธนูศักดิ์สิทธิ์ สายตาของเขาจับจ้องราชาสิบตำหนักอย่างเรียบเฉย

“ต้องสู้กับมันในระยะประชิด!”

เมื่อเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ในมือของเฉินผิง ราชาสิบตำหนักก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน

เขารู้ว่าต้องสู้ประชิดตัวเท่านั้น จึงจะป้องกันไม่ให้เฉินผิงใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์ได้

ตูม! ตูม! ตูม!