หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4770

บางทีทั้งสองอาจเป็นรักแรกของกันและกันแต่ต้องแยกทางกันด้วยเหตุผลบางอย่าง

แม่ของฮั่วเม่ยไม่เคยลืมเจ้าแคว้นแดนเหนือได้ความทรมานทางใจจึงกลายเป็นอาการมารเข้าแทรกทำให้เกิดปฏิกิริยาสะท้อนกลับระหว่างบำเพ็ญเพียรซึ่งท้ายที่สุดก็ถึงแก่ความตาย

บทซ้ำซากแบบนี้... ฉันเห็นมาเยอะแล้วตอนที่อยู่ในโลกมนุษย์

ไม่แน่ฮั่วเม่ยอาจเป็นลูกสาวของเจ้าแคว้นแดนเหนือก็ได้

ขณะที่เฉินผิงกำลังใช้ความคิด เจ้าแคว้นแดนเหนือก็รีดแก่นโลหิตออกมาหนึ่งหยด จากนั้นก็ค่อยๆ ทาลงบนหน้าผากของฮั่วเม่ย

เกิดแสงวาบสีแดง แก่นโลหิตถูกฮั่วเม่ยดูดซับเข้าไป

“ลูกของข้า... เจ้าคือลูกสาวของข้า...”

เจ้าแคว้นแดนเหนือกอดฮั่วเม่ยแน่น ร้องไห้ด้วยความขมขื่น

ฮั่วเม่ยสับสนเล็กน้อย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่เคยพบพ่อของเธอมาก่อน และเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

อย่างไรก็ตาม หลังได้รับแก่นโลหิตแล้ว ฮั่วเม่ยก็รู้ว่าเจ้าแคว้นแดนเหนือคือพ่อของเธอ

“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ฮั่วเม่ยถามอย่างสับสน

“เรื่องมันยาว อย่าเพิ่งพูดตอนนี้เลย ข้าจะอธิบายทุกอย่างให้ฟังทีหลัง บอกมาว่าใครทำร้ายเจ้า” เจ้าแคว้นแดนเหนือมองฮั่วเม่ยแล้วถาม

“คนนั้น...” ฮั่วเม่ยชี้ราชาสิบตำหนัก

ราชาสิบตำหนักกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พยายามกลั้นใจไม่สบถ ทั้งที่อีกฝ่ายบุกมาหาเรื่องถึงหน้าประตูบ้านของเขา แต่ตอนนี้กลับพูดเหมือนตัวเองเป็นเหยื่อ

เจ้าแคว้นแดนเหนือมองราชาสิบตำหนักอย่างเย็นชาพร้อมขมวดคิ้ว “ชาวสวรรค์”

“ใช่ เรามาจากตำหนักทวยเทพ”

ราชาสิบตำหนักพยักหน้า

เจ้าแคว้นแดนเหนือหันไปมองฮั่วเม่ย “ลูกพ่อ เจ้าไปเป็นศัตรูกับชาวสวรรค์จากตำหนักทวยเทพได้ยังไง”

“พวกมันต้องการฆ่าคุณเฉิน ฉันเลยต้องเข้าไปช่วย!”

ฮั่วเม่ยชี้เฉินผิง

“คนที่กอดเจ้าน่ะหรือ”