หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4779

ร่างเงาสั่นไหว แต่ก็พอบอกได้ว่าเป็นชายวัยกลางคน

“นั่นใคร เจ้าเป็นใคร”

เมื่อเห็นร่างเงา ราชาสิบตำหนักก็ขมวดคิ้วและพูด

“ฮึ! ก็แค่ร่างเงา กล้าดียังไงบุกมาถึงตำหนักทวยเทพของเรา...”

ราชาจิ่วถอนหายใจเย็นชา พร้อมที่จะโจมตีร่างเงา

ทันทีที่เขายกมือขึ้น เขาก็เห็นมือของร่างเงาโบกไปมา ราวกับโลกหยุดนิ่งในชั่วพริบตานั้น ทำให้พวกเขาขยับตัวไม่ได้

ทั้งราชาจิ่วและราชาสิบตำหนักตกตะลึงอย่างยิ่ง

“ฉันคือคุณชี่ คนที่คุณคิดจะบดขยี้ให้สิ้นซากยังไงล่ะ...”

ร่างเงาค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้า และเริ่มชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้า...เจ้าไม่ใช่ร่างหลักเหรอ”

ราชาจิ่วมองด้วยความตกใจ หากเพียงแค่ร่างเงายังมีพลังระดับนี้ ร่างหลักย่อมน่าเกรงขามยิ่งกว่ามาก

คุณชี่ไม่พูดอะไร อาจจะเพราะไม่สนใจก็เป็นได้ เขายื่นมือออกไปช้าๆ ราชาจิ่วพบว่าตัวเองอยู่ในกำมือของคุณชี่

เลือดเริ่มไหลออกมาจากร่างของราชาจิ่ว ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ตุบ!

ทันใดนั้นราชาจิ่วก็คุกเข่าลงพื้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ความอบอุ่นแผ่กระจายทั่วร่างกายท่อนล่างของราชาสิบตำหนัก เขากลัวจนฉี่ราด

แค่ร่างเงายังกำราบพวกเขาได้ง่ายดายราวกับบดขยี้แมลง หากร่างหลักปรากฏ จะไม่ทรงพลังยิ่งกว่านี้อีกหรือ

นี่น่ะหรือยอดฝีมือที่หนุนหลังเฉินผิง

ยิ่งราชาสิบตำหนักคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหวาดกลัวมากเท่านั้น สุดท้ายเขาไม่เพียงแต่กลัวจนฉี่ราดเท่านั้น แต่ยังกลัวจนถึงขั้นอึราด

กลิ่นเหม็นตลบทั่วตำหนักลำดับสิบ

“อย่า... อย่าฆ่าข้า ข้าผิดไป...”

ในขณะนั้น ราชาจิ่วรู้สึกเสียใจอย่างที่สุดที่พูดแบบนั้นออกมา

ราชาสิบตำหนักสติหลุดไปแล้ว เขาควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ จวนเจียนจะเป็นบ้า

ทั้งที่ราชาจิ่วขึ้นไปถึงบันไดสวรรค์ขั้นที่แปดแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าร่างเงาร่างเดียว เขากลับไร้พลังตอบโต้

เขารู้สึกว่าตัวเองช่างต่ำต้อย

ราชาสิบตำหนักเสียขวัญ เขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง

ในตอนนี้ ทั้งสายเลือดอันสูงส่งและชื่อเสียงไม่มีความสำคัญอะไรเลย

เขาล้มลงกับพื้น ไม่มีแรงแม้แต่จะคุกเข่า

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ความสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์