หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4783

“ท่านพ่อ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

สีหน้าของหยุนหลี่เต็มไปด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเขาที่เป็นราชาสิบตำหนักผู้เย่อหยิ่งถึงได้กลายเป็นบริวารของเฉินผิง

เผียะ!

ทันใดนั้นราชาสิบตำหนักก็ตบหน้าตัวเอง

“โอ้ ข้าช่างไม่รู้จักประมาณตนที่ไปเป็นศัตรูกับเฉินผิง ข้าซาบซึ้งจริงๆ ที่เฉินผิงไม่ทอดทิ้งข้า ในเมื่อตอนนี้ข้าติดตามเขาแล้ว เจ้าก็ควรนอบน้อมต่อเฉินผิงให้มากกว่านี้ด้วย!” ราชาสิบตำหนักอุทาน

หยุนหลี่สับสนอย่างมาก เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขาที่เคยเย่อหยิ่ง แต่ตอนนี้ล่ะ

ถ้าหยุนหลี่รู้เรื่องที่เกิดเมื่อไม่นานมานี้ ตอนที่พ่อของเขากลัวจนควบคุมร่างกายไม่ได้ เขาก็คงเข้าใจ

ราชาสิบตำหนักในตอนนี้รู้ซึ้งแล้วว่าทำผิดไป หากเขารอบคอบกว่านี้ตั้งแต่แรกและไม่ไปหาเรื่องเฉินผิง เรื่องทั้งหมดนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น

“ทั้งหมดเป็นความผิดของสั่วเทียนเจิ้งแห่งสมาพันธ์ผนึกมาร ถ้าได้พบ ข้าจะทำให้มันต้องชดใช้...”

ตอนนี้คนที่ราชาสิบตำหนักเกลียดชังมากที่สุดคือสั่วเทียนเจิ้ง

ท้ายที่สุดแล้ว ความบาดหมางระหว่างตำหนักลำดับสิบกับเฉินผิงมีต้นตอมาจากสมาพันธ์ผนึกมาร และโดยเฉพาะจากการกระทำของสั่วเทียนเจิ้ง

หากไม่ใช่เพราะสั่วเทียนเจิ้งไล่ล่าเฉินผิงอย่างไม่ลดละและตั้งค่าหัวเขาด้วยบรรณาการร้อยปี เฉินผิงคงไม่ต้องต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับสมาพันธ์ผนึกมาร

ต่อให้ลูกชายของข้าถูกฆ่าแล้วมันยังไงคนที่ตายไปแล้วย่อมไม่กลับมา

ผู้บำเพ็ญเพียรระดับเราอาจมีชีวิตอยู่ได้เป็นพันๆปีเรามีเวลาเหลือเฟือที่จะมีลูกอีกครั้ง