หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4806

ที่สำนักเฉียน

ในห้องโถงหลัก เฉียนเสี่ยวหาน เจ้าสำนักเฉียนอยู่ที่นั่น ทุกคนในสำนักเฉียนมารวมตัวกันภายในห้องโถง

“ผู้อาวุโสของเราถูกสังหารในดาบเดียว...” เฉียนเสี่ยวหานพูดช้าๆ

“อะไรนะ เขาอยู่ที่ขั้นเซียนระดับสาม แถมยังเชี่ยวชาญศาสตร์ทำนาย เขาจะถูกฆ่าด้วยการฟันดาบเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร”

“เป็นไปได้ด้วยหรือ ทุกคนต่างรู้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน”

“เขาไปที่แดนอวสานไม่ใช่เหรอ ใครกันกล้าแตะต้องคนของสำนักเฉียนที่นั่น”

เมื่อได้ยินข่าว ทุกคนในสำนักเฉียนต่างแสดงท่าทีเหลือเชื่อ

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสใหญ่ก็ลุกขึ้นและถามเฉียนเสี่ยวหาน “เจ้าสำนัก ท่านได้รับรายงานเรื่องการตายของผู้อาวุโสของเรา หรือท่านรู้เรื่องนี้โดยใช้ศาสตร์ทำนายของท่าน”

“รู้จากการทำนาย เราน่าจะได้ข่าวเร็วๆ นี้...”

เมื่อเฉียนเสี่ยวหานพูดจบ ผู้บำเพ็ญเพียรของสำนักเฉียนก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน

“เจ้าสำนัก” คนส่งข่าวเริ่มพูด “ผู้อาวุโสซานของเราถูกสังหารในเต้าเหมิน ร่างแหลกกระจายในดาบเดียว ไม่เหลือแม้แต่ศพ”

ผู้บำเพ็ญเพียรของสำนักเฉียนอุทานด้วยความตื่นตระหนก

ในขณะนั้น ทุกคนในสำนักเฉียนต่างตกตะลึง ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน

“บอกมา! เป็นฝีมือใคร”

“ใครกันที่เก่งกาจจนถึงขั้นทำให้ผู้อาวุโสซานของเราร่างแหลกกระจายในดาบเดียว”

“เป็นไปได้ยังไง น่าจะมีไม่ถึงสิบคนในอาณาจักรนิรันดร์ด้วยซ้ำที่ทำแบบนั้นได้”

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรของสำนักเฉียนต่างตกตะลึง ไม่ยอมเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น

“คนที่ชื่อเฉินผิงฆ่าเขา”

ผู้บำเพ็ญเพียรที่เข้ามาส่งข่าวพูด

“เฉินผิง?” ทุกคนต่างขมวดคิ้ว

“นึกออกแล้ว ดูเหมือนว่าเฉินผิงจะถูกตระกูลฮั่วตั้งค่าหัวด้วยผลึกเซียนสองแสนชิ้น ใครก็ตามที่ทำให้ตระกูลฮั่วยอมจ่ายขนาดนั้นได้ จะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน” มีคนพูดขึ้น

ผู้บำเพ็ญเพียรที่นำข่าวมาแจ้งอุทานว่า ‘เฉินผิงเพิ่งอยู่ที่ขั้นมหายานระดับสามเท่านั้น’

กระบี่ของเฉินผิงไม่มีอะไรโดดเด่น แถมยังช้าอย่างไม่น่าเชื่อ

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสซานจะไร้หนทางหลบเลี่ยง ดวงตาของเขามีเพียงความหวาดกลัว

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คนที่ชื่อเฉินผิง... หรือว่าเขาจะเป็นเผ่ามารหรืออะไรทำนองนั้น” ผู้อาวุโสใหญ่อุทานด้วยสีหน้าสงสัย

“ผู้อาวุโสใหญ่ คุณเชื่อหรือว่านักดาบขั้นมหายานระดับสามจะสังหารขั้นเซียนระดับสามได้ในกระบวนท่าเดียว” เฉียนเสี่ยวหานถาม

ผู้อาวุโสใหญ่ยังคงเงียบอยู่ ได้แต่พยักหน้า

ความจริงอยู่ตรงหน้าแล้ว และเขาปฏิเสธไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป

ทันใดนั้น เฉียนเสี่ยวหานก็อุทาน “แต่ฉันไม่เชื่อ!”

ทุกคนต่างหันมามองเฉียนเสี่ยวหานด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงได้กังขา

“พวกคุณไม่เห็นหรือยังไง ตอนที่เฉินผิงเคลื่อนไหว รัศมีของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย” เฉียนเสี่ยวหานกล่าว

ทุกคนมองดูอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ส่ายหัว เพราะท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นเพียงภาพฉาย พวกเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นและไม่อาจสัมผัสพลังของเฉินผิงได้