หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4848

“บังอาจแตะต้องเฉินผิง” หลี่ชุนเฟิงและหนานป้าเถียนเริ่มลงมือ

ทันใดนั้นท้องฟ้าก็สว่างไสวด้วยลำแสงดาบเจิดจ้า นักดาบทั้งแปดหยุดชะงักทันใด ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาถูกขัดขวางด้วยการระดมโจมตีจากหลี่ชุนเฟิงและหนานป้าเถียน

ผู้พิทักษ์แห่งบันไดสวรรค์ทั้งสองต่อสู้กับเหล่านักดาบอย่างดุเดือด

หมิงเฉายืนนิ่ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากขณะที่เขาเฝ้ามองความโกลาหล “ชักจะน่าสนใจแล้วสิ...” เขาพึมพำกับตัวเอง

ฟู่เชิงสั่นสะท้านเมื่อปะทะปราณดาบรุนแรงของหลี่ชุนเฟิง เขาปิดบังความประหลาดใจไม่มิด “แกเป็นใคร ทำไมถึงมีวิชาดาบแข็งแกร่งขนาดนี้” เขาถามด้วยน้ำเสียงสับสน

หลี่ชุนเฟิงตอบด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ถ้าพูดกันตามตรง อย่างข้าจะเป็นปู่ของเจ้าก็ยังได้ เพราะฝีมือดาบของเจ้ามันเด็กน้อยมาก เจ้าทำให้เหล่านักดาบเสื่อมเสีย”

ว่าแล้วเขาก็กลายเป็นลำแสงดาบ ดาบของเขาฟาดลงมาด้วยความเร็วน่าสะพรึงกลัว

ฟู่เชิงสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลจากจิตดาบของหลี่ชุนเฟิง จึงถอยกลับตามสัญชาตญาณ เพราะรู้ว่าเขาจะรับตรงๆ ไม่ได้ “ตั้งค่ายกล!” เขาตะโกน

นักดาบทั้งแปดฟาดฟันดาบตามคำสั่งของเขา ตัดผ้าที่มัดฝักดาบของตัวเองออก ฝักดาบพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และทันใดนั้นลำแสงก็พุ่งออกมาจากภายใน ลำแสงเหล่านั้นเฉียบคมและแม่นยำราวกับใบมีด ลำแสงพุ่งเข้าหาหลี่ชุนเฟิง เผยให้เห็นกลไกที่ซ่อนอยู่ภายในฝักดาบของพวกเขา

ตูม!

หลี่ชุนเฟิงฟันดาบยาวของเขาออกไป สร้างเกราะป้องกันแข็งแกร่งขึ้นตรงหน้าเขาเพื่อเบี่ยงเบนปราณดาบที่โจมตีเข้ามา

เมื่อเห็นอย่างนั้น ฟู่เชิงก็ไม่รีรอ เขากัดนิ้วตัวเองแล้วใช้เลือดวาดอักขระลึกลับลงบนดาบของตน

เมื่อเห็นการกระทำของฟู่เชิง นักดาบอีกเจ็ดคนก็ทำตาม พวกเขากัดนิ้วตัวเองแล้ววาดอักขระซับซ้อนลงบนดาบด้วยเลือด

เมื่อวาดเสร็จสิ้น ดาบยาวในมือของพวกเขาก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง

จากนั้น นักดาบทั้งแปดก็เหวี่ยงดาบขึ้นไปในอากาศอย่างพร้อมเพรียงกัน ใบดาบรวมเข้าด้วยกันและกลายเป็นดาบเล่มมหึมา

ดาบใหญ่ที่ก่อตัวขึ้นลอยอยู่กลางอากาศ แผ่พลังกดดันรุนแรงจนทำให้มิติสั่นสะท้าน

ดาบใหญ่พุ่งเข้าหาหลี่ชุนเฟิงราวกับทัณฑ์พิพากษา แรงกดดันมหาศาลของมันบิดเบือนมิติรอบๆ นักดาบทั้งแปดเคลื่อนไหวพร้อมกัน แต่ละคนยืนตามตำแหน่งของตนในขณะที่เลือดหยดลงสู่พื้น

ใต้เท้าของหลี่ชุนเฟิง พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก่อนที่อาคมดาบจะค่อยๆ ก่อตัวขึ้นและขังเขาไว้ภายใน

คลื่นปราณดาบนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากทุกทาง บรรจบกับดาบใหญ่มหึมาและเข้าโจมตีหลี่ชุนเฟิงพร้อมกัน

เขาไม่นึกว่าหลี่ชุนเฟิงจะใช้วิชาแบบนี้

ภายในค่ายกล หลี่ชุนเฟิงมีพลังสูงสุด ที่นี่คือโลกของเขา โลกที่เขาสร้างขึ้น

ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นขณะที่ตะโกน “ดาบของข้า! จงทิ่มแทง!”

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

ทันใดนั้นปราณดาบอันรุนแรงก็ปะทุขึ้น พุ่งลงมาใส่เหล่านักดาบด้วยพลังทำลายล้าง

ก่อนที่นักดาบทั้งแปดจะโต้ตอบ อาคมดาบทะลวงก็แตกสลายทันที ถูกทำลายด้วยพลังมหาศาลของค่ายกลดาบของหลี่ชุนเฟิง

ฟู่เชิงและคนอื่นๆ กระเด็นถอยหลัง สีหน้าของพวกเขาซีดเผือกด้วยความตกใจและหวาดกลัว เลือดไหลออกมาจากปากของพวกเขา ขณะที่ความกลัวปรากฎในแววตา

“พวกแมลงต่ำช้า บังอาจท้าทายพวกเรา” เสียงของหนานป้าเถียนดังกึกก้องดั่งฟ้าร้อง ชั่วพริบตาต่อมา ร่างกายของเขาก็ขยายขึ้นสูงกว่าร้อยเมตร ปลดปล่อยหมัดอันทรงพลังโดยไม่ลังเล

ฟู่เชิงและพรรคพวกยังไม่ทันได้หายใจ การโจมตีของหนานป้าเถียนก็ถึงตัวพวกเขาแล้ว