หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4885

เวิ่นหนานซิงเสียสติไปแล้ว ไม่สนกระทั่งลูกๆ ของตัวเอง เขาเฝ้ามองด้วยตาของเขาเอง ขณะที่เวิ่นฉิงและเวิ่นชื่อตายภายใต้รัศมีน่าสะพรึงกลัวและแผดเผาวิญญาณของเขา

คุณชี่ยิ้มน้อยๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

เมื่อโบกมือเบาๆ รัศมีนั้นก็หายไปอีกครั้ง เวิ่นหนานซิงรู้สึกคล้ายกับการถูกอะไรบางอย่างฟาดเข้าที่หน้าอก และบาดแผลก็ปรากฏขึ้น

เวิ่นหนานซิงยืนนิ่ง จ้องมองแผลที่หน้าอกของเขาเงียบๆ

โลกตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งราวกับทุกชีวิตตายไปแล้ว

เวิ่นหนานซิงพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วอีกครั้ง

“ทำไม ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้”

เวิ่นหนานซิงร่ำร้อง

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เท่าที่ทุกคนรู้ สำนักผลาญอัคคีเป็นกองกำลังที่ทรงพลังและไม่มีใครเทียบได้ในอาณาจักรนิรันดร์ แต่จู่ๆ คุณชี่ก็ปรากฎตัว

เขาขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงได้ตั้งนานแล้ว แต่ด้วยความที่เขาได้รับทั้งความเคารพยำเกรงและชื่อเสียงในอาณาจักรนิรันดร์ เขาก็เลยยังไม่ขึ้นสู่อาณาจักรแดนสรวงสักที

แล้วสุดท้ายเป็นยังไง

คุณชี่โผล่มาจากไหน

เมื่ออยู่ต่อหน้าคุณชี่ เขาไม่มีทางสู้ได้เลย

เวิ่นหนานซิงรู้สึกสิ้นหวัง มันรุนแรงจนแย่ยิ่งกว่าความตายเสียอีก

ที่น่าสิ้นหวังยิ่งกว่านั้นสำหรับเวิ่นหนานซิง คือยอดฝีมือที่เหลืออยู่ของสำนักผลาญอัคคีต่างก็ยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง

พวกเขาล้วนอยู่ในขั้นเซียน และสามารถรับมือหลินฉงกับคนอื่นๆ ได้

“หนีเร็ว!”

ในหัวของเหล่ายอดฝีมือจากสำนักผลาญอัคคีมีเพียงความคิดเดียว

เหล่ายอดฝีมือนับสิบของสำนักผลาญอัคคีรีบหนีไปคนละทาง ใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อหนีให้เร็วที่สุด

“จะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้...”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็เตรียมไล่ตาม

หลินฉงและพรรคพวกก็กำลังจะทำแบบเดียวกัน

แต่พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อคุณชี่ดีดนิ้ว

ในขณะที่เฉินผิง หลินฉงกับคนอื่นๆ กำลังยินดี ทันใดนั้นอาณาจักรนิรันดร์ก็มืดลงทันที

พวกเขารู้สึกราวกับโลกจะแตกสลาย พร้อมกับมีรัศมีน่าเกรงขามที่ค่อยๆ เข้ามาใกล้

ทุกคนมองตาค้าง มีโลงศพสัมฤทธิ์ลอยบนท้องฟ้าช้าๆ จากระยะไกล

นอกจากนี้ บนโลงศพสัมฤทธิ์นั้นยังมีคนนั่งอยู่

เมื่อโลงศพสัมฤทธิ์เข้ามาใกล้ เฉินผิงถึงได้จำอีกฝ่ายได้ ซึ่งน่าประหลาดใจที่เขาคือเฉียนฮ่าวเทียน

เมื่อหลินฉงและคนอื่นๆ มองโลงศพสัมฤทธิ์และคนที่นั่งอยู่ด้านบน พวกเขาสับสน

แม้อีกฝ่ายจะไม่ได้แสดงพลังกดดันแม้แต่น้อย แต่แค่เขาเหลือบมองเพียงแวบเดียวก็ทำให้ทุกคนรู้สึกเหมือนตกลงไปในหุบเหว

ราวกับความกลัวตามสัญชาตญาณ เพราะแค่เหลือบมองคนที่นั่งบนโลงศพสัมฤทธิ์ ความหวาดกลัวที่ฝังลึกอยู่ในตัวพวกเขาก็ถูกปลดปล่อย

คุณชี่มองเฉียนฮ่าวเทียนและพูดพร้อมยิ้มน้อยๆ “มาสักที...”

“สิ่งที่ถูกกำหนดไว้แล้วย่อมเกิดขึ้นในที่สุด” เฉียนฮ่าวเทียนตอบด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

น่าแปลกที่ทั้งสองคนคุยกันอย่างกับเป็นเพื่อนเก่า