หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 495

“หืม ไอพวกอวดดี!”

เมื่อต้องต่อสู้กับชายร่างยักษ์ ดวงตาของอาจารย์หม่าก็กระพริบ ก่อนหน้านี้ ตาขาวของเขาถูกปกคลุมไปด้วยสีดำที่ดูมีชิวิตชีวา ความชัดเจนในดวงตาบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ตาบอดตั้งแต่แรกแล้ว

“อ้า!” เขาร้องเสียงดังลั่นเมื่อร่างยักษ์นั้นปล่อยหมัดมา

เขาสามารถหลบหมัดนั้นได้ จากนั้นก็เล็งจู่โจมไปที่ด้านหลังของชายร่างยักษ์

ปัง!

เสียงดังกึกก้องราวกับเสียงทุบของค้อนเหล็กดังตามมา เขาเดินถอยหลังโซเซไปหลายก้าว พร้อมกับมือที่ห้องต่องแต่งไร้ความรู้สึก

“นายฝึกวิชาอยู่ยงคงกระพันมางั้นสินะ!” อาจารย์หม่าถอยครูดเป็นร่องยาว

ด้วยความโมโหที่ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว ชายร่างยักษ์ก็ก้าวเท้ายาวๆ มุ่งตรงไปทางอาจารย์หม่าอีกครั้ง ทุกครั้งที่ก้าวเดิน เขาสร้างเสียงดังและแรงสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว

“ฮึ่ม!” หลังจากถอนหายใจดังๆ ควันสีดำก็พวยพุ่งเป็นสายออกมาจากระหว่างนิ้วที่กำลังกระดิกของอาจารย์หม่า จากนั้นมันก็พุ่งตรงไปหาชายร่างยักษ์ในทันที

เมื่อเขาเห็นมันพุ่งตรงมาที่เขา เขาก็โต้ตอบโดยการหลบหลีก แต่ควันสีดำนั้นก็พุ่งเข้าใส่จมูกของเขาราวกับวิญญาณที่สิงร่าง ส่งผลให้เขาต้องเอามือไปกุมคอของตัวเองเอาไว้ด้วยสีหน้าที่ตกใจและเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด!

“เอื้อ!”

จากนั้นเลือดได้ทะลักออกมาเต็มปาก และร่างของชายยักษ์ก็ทรุดลงไปกองกับพื้นทันที เลือดยังไหลนองออกมาจากดวงตาของชายร่างยักษ์ รวมถึงรูทวารทั้งหมดของเขา ทันใดนั้นเอง เขาก็ตายจากการถูกพิษ

ต่อมา สมาชิกในตระกูลซ่งและตระกูลหลิวต่างก็พากันล้มลงเสียชีวิตด้วยอาการเลือดออกและสำลักเลือด ไม่ต่างจากชายร่างยักษ์เลย

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทั้งหลิวเฉิงหยินและซ่งจู่เต๋อต่างก็ตกอยู่ในอาการตื่นตระหนกไม่แพ้กัน!

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! คิดจะต่อกรกับฉันเหรอ? เมื่อไม่ยอมรับโอกาสที่ฉันให้ก่อนหน้านี้ งั้นพวกแกก็ตายพร้อมกันทั้งหมดนี่เลย!” อาจารย์หม่าหัวเราะเยาะซ่งจู่เต๋อและหลิวเฉิงหยิน ที่ตอนนี้เป็นเพียงแค่แพะที่กำลังจะถูกเชือดเท่านั้น

คนทั้งคู่มีสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสู้ดีนัก และในที่สุด หลิวเฉิงหยินผู้โชคร้ายก็ถอนหายใจแรงๆ “ฉันยอมสละสายแร่ของเหมืองที่อยู่ในการดูแลของตระกูลหลิวให้เป็นของนาย และจะยอมออกไปจากเมืองเฟิงแต่โดยดี!”