หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4950

“ผมจะไม่กล้าได้ยังไง นำทางไปเลย...” เฉินผิงรู้ว่าในเมื่อชายคลั่งอาศัยอยู่ในวงกตมาร เขาย่อมคุ้นเคยกับที่แห่งนี้มากกว่า

ชายคลั่งพยักหน้า “ตามข้ามา”

ว่าแล้วเขาก็พาเฉินผิงเดินลึกเข้าไปในวงกตมาร

เฉินผิงไม่กังวล เขาไปถึงขั้นเซียนระดับเก้าแล้ว และจะไม่ยอมถอยแม้จะเจอขั้นเซียนพเนจรก็ตาม

ชายคลั่งเองก็อยู่ในขั้นเซียนพเนจร แม้เฉินผิงจะไม่รู้ว่าอยู่ระดับไหน แต่เขาก็ยังเอาชนะชายคลั่งได้

ยิ่งไปกว่านั้น เฉินผิงมีทั้งกิเลนเพลิงและอสูรกลืนสวรรค์ไว้ใช้งาน ยังไม่นับจ้าวมารสีชาดที่อาศัยอยู่ในทะเลจิตสำนึกของเขา

หากสถานการณ์เลวร้ายจริงๆ เขาก็จะเรียกพวกนั้นออกมาช่วย

เมื่ออสูรกลืนสวรรค์ถูกปลดปล่อย ตัวตนของมันมากพอที่จะทำให้ผู้พบเห็นหวาดกลัวตัวสั่น และหากเฉินผิงปล่อยให้จ้าวมารสีชาดเข้าสิงร่างของเขา ในอาณาจักรแดนสรวงชั้นนี้คงไม่มีใครสู้เขาได้

ในขณะเดียวกันที่ด้านนอกวงกตมาร หนิวเหมิงจ้องมองร่างของเฉินผิงผ่านกระจกสัมฤทธิ์ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เขารู้ว่าชายหนุ่มผู้นี้ซึ่งมีสายเลือดมังกรทองจะสร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ให้เมืองซือหนิว และอาจรวมถึงเผ่าพันธุ์อสูรทั้งหมด

เขาตั้งใจว่าเมื่อเฉินผิงออกมาจากวงกตมาร เขาจะใช้ทุกวีถีทางผูกมิตรกับเฉินผิง โดยหวังว่าจะใช้พลังของเขาทำให้เมืองซือหนิวแข็งแกร่งขึ้น

ในขณะนั้น เฉินผิงตามชายคลั่งลึกเข้าไปในวงกตมาร

ยิ่งไปไกลเท่าไหร่ บรรยากาศน่าขนลุกรอบตัวพวกเขาก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่พบวิญญาณร้ายหรือซากมาร มีเพียงเจตจำนงสังหารรอบๆ ที่ทวีความรุนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“คุณจะเข้าไปหรือไม่เข้าไป เลือกมาสักอย่าง” เฉินผิงถาม ความอดทนเริ่มน้อยลง

ชายคลั่งยิ้มขมขื่นและพูดว่า “ร่างกายของข้าผ่านเข้าไปไม่ได้ ดังนั้นข้าจึงส่งเข้าไปได้แค่จิตเท่านั้น โชคดีที่ข้าถอยกลับทันทีหลังจากก้าวเข้าไป มิฉะนั้นข้าก็คงติดอยู่ในนั้น กลายเป็นวิญญาณร้ายและคงเป็นแค่ซากศพเดินได้เท่านั้น”

“คุณอยู่ในวงกตมารนานแค่ไหนแล้ว” เฉินผิงถาม

ชายคลั่งหยุดคิดก่อนจะตอบ “ข้าไม่ค่อยแน่ใจ แต่คงนานหลายปีแล้ว...”

“แล้วคุณรู้ไหมว่าวงกตมารเกิดขึ้นได้ยังไง ผมสังเกตเห็นว่าทุกคนที่ตายที่นี่ล้วนเป็นมาร แต่ที่นี่กลับอยู่ในอาณาเขตของเผ่าอสูร” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย

ชายคลั่งอธิบาย “ดินแดนแห่งนี้เดิมทีเป็นของเผ่ามาร ในสมัยก่อนมีเมืองใหญ่ของเผ่ามารสองเมืองต่อสู้กันอย่างดุเดือดในนี้ และสุดท้ายก็ล่มสลายไปด้วยกัน ว่ากันว่าผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามารระดับสูงในขั้นเซียนพเนจรได้ลงมาจากชั้นสามและยุติความขัดแย้ง พร้อมทั้งปิดผนึกสนามรบ เมื่อเวลาผ่านไป ที่แหงนี้ค่อยๆ กลายเป็นอาณาเขตของเผ่าอสูรผ่านการยึดครองและการอพยพ การค้นพบวงกตมารเป็นประโยชน์กับเมืองซือหนิวอย่างมาก ผู้บำเพ็ญเพียรเผ่าอสูรจำนวนมากจากเมืองอื่นยอมจ่ายเงินก้อนโตเพื่อเข้าทดสอบที่นี่”