หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 4999

ในขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างแปดผู้พิทักษ์แห่งเมืองซือหนิวและผู้บำเพ็ญเพียรเกราะดำทั้งสามสิบหกคนแห่งเมืองเฟยหู่รุนแรงถึงขีดสุด

แม้แปดผู้พิทักษ์จะมีพลังน่าเกรงขาม แต่พวกเขาก็เริ่มพ่ายเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้จำนวนมากที่มีพลังไม่แพ้กัน

ผู้พิทักษ์ดาบโลหิตสะบัดดาบยาวสีแดงของเขา พุ่งเข้าใส่ศัตรูทั้งซ้ายและขวา ไม่ว่าคมดาบของเขาจะส่องประกายไปที่ใด เลือดจะพุ่งกระจายตามทาง

อย่างไรก็ตาม ไม่นานเขาก็ถูกผู้บำเพ็ญเพียรเกราะดำห้าคนรุมล้อม ซึ่งตวัดดาบดำพร้อมๆ กัน

ลำแสงดาบสีดำห้าสายพุ่งใส่ผู้พิทักษ์ดาบโลหิตราวกับสายฟ้าแลบ

ผู้พิทักษ์ดาบโลหิตไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างของเขาถูกลำแสงดาบแทงทะลุ เลือดพวยพุ่ง เขาร่วงลงมาจากท้องฟ้าพร้อมคำรามอย่างเคียดแค้น

“ผู้พิทักษ์ดาบโลหิต!”

ผู้พิทักษ์คนอื่นๆ ต่อสู้ด้วยความเศร้าโศกระคนแค้นเคือง การต่อสู้ยิ่งดุเดือดมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ผู้บำเพ็ญเพียรของเมืองเฟยหู่ได้โอกาสโจมตีให้หนักขึ้น ระหว่างที่สองฝ่ายร่ายคาถาใส่กัน ผู้พิทักษ์คนหนึ่งก็ถูกสายฟ้าสีดำฟาดใส่

ร่างกายของเขาไหม้เกรียมในทันที สติของเขาค่อยๆ พร่าเลือน

เขาเค้นเสี้ยวสุดท้ายของพลังและทำลายตัวเอง ร่างกายของเขาระเบิดด้วยเสียงดังสนั่น

แสงและพลังรุนแรงพุ่งเข้าปกคลุมศัตรูโดยรอบ กลืนกินไปทั้งตัว อย่างไรก็ตาม เขาก็หายไปจากสนามรบแห่งนี้ตลอดกาลเช่นกัน

“โจมตี!”

ขวัญกำลังใจของผู้บำเพ็ญเพียรเมืองเฟยหู่สูงขึ้นมาก ในขณะที่พวกเขายังคงโจมตีไม่หยุด

เมืองซือหนิวเริ่มตั้งรับไม่ไหว เนื่องจากผู้บำเพ็ญเพียรเริ่มล้มตายมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเห็นอย่างนั้น แววตาของเจี่ยซ่งก็เป็นประกายโหดเหี้ยม มือของเขาประสานอินอย่างว่องไวพร้อมพึมพำคาถา

ครู่ต่อมา ท้องฟ้าก็ปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ลำแสงสีดำขนาดใหญ่พุ่งลงมาจากฟ้า ตรงมาที่หนิวเหมิง

เมื่อรู้สึกถึงพลังน่าสะพรึงกลัวซึ่งแฝงมากับลำแสง สีหน้าของหนิวเหมิงก็ซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษ

เขากัดฟันและใช้แก่นโลหิตของตัวเอง ทำให้ร่างเงาของกระทิงเทพยิ่งเจิดจ้า ขณะที่มันพุ่งใส่ลำแสงสีดำ

พลังทั้งสองปะทะกัน ทำให้แสงส่องประกายปะทุ ร่างของหนิวเหมิงภายใต้แสงเริ่มสั่นไหว เลือดสดๆ ซึมออกมาจากมุมปากอย่างต่อเนื่อง