หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5031

“ท่านหญิง เป็นเรื่องจริง! เฉินผิงขับไล่ตำหนักลำดับแปดกลับไป และยังเอาชนะเจ้าตำหนักได้ เราทุกคนเห็นมากับตา จริงแท้แน่นอน” ชายผู้พาเฉินผิงมายืนกราน

เขาก็คงไม่เชื่อเช่นกัน หากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง การที่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งโค่นขั้นเซียนพเนจรระดับห้าได้นั้นไม่น่าเป็นไปได้

“เป็นเรื่องจริงหรือ” หลานเหลียนฮั่วตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

“พูดเหลวไหลอะไรของเจ้า มีคนจ่ายสินบนให้เจ้าโกหกใช่ไหม” ราชาเหมิงตะโกน “ไร้สาระสิ้นดี ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งเอาชนะคนที่ระดับสูงกว่าถึงสี่ขั้นได้อย่างนั้นหรือ อย่ามาหลอกกันเลย”

ใบหน้าของชายคนนั้นกระตุกเล็กน้อย เขาหวาดกลัวราชาเหมิงผู้ปกครองเหมิงกั๋ว

“ต้องทำยังไงถึงจะยอมเชื่อ” เฉินผิงหันไปถามราชาเหมิง

“แสดงให้เราเห็น แบบนั้นข้าถึงจะเชื่อ” ราชาเหมิงกล่าว

“งั้นขอถามหน่อยว่าระดับบำเพ็ญเพียรของคุณอยู่ที่ขั้นไหน” เฉินผิงถาม

“ข้าอยู่ที่ขั้นสูงสุดของเซียนพเนจรระดับสอง อีกไม่นานก็จะถึงระดับสาม” ราชาเหมิงตอบอย่างภาคภูมิ

เผียะ!

พูดยังไม่ทันขาดคำ เฉินผิงก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าเขาและตบหน้าอย่างแรง

ราชาเหมิงตกตะลึง และขณะที่พยายามโต้ตอบ เขาก็พบว่าตัวเองขยับไม่ได้ ร่างกายของเขาถูกตรึงไว้ด้วยพลังบางอย่างที่มองไม่เห็น

เฉินผิงไม่หยุด เขาตบอีกหลายต่อหลายครั้ง

เผียะ! เผียะ!

“ตอนนี้เชื่อหรือยัง” เฉินผิงถามอย่างเยือกเย็นทั้งที่ยังตบเขาอยู่

ราชาอีกสองคนยืนนิ่งอึ้งด้วยความตกตะลึง หลานเหลียนฮั่วอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ แม้แต่เธอเองยังไม่แกร่งพอที่จะสยบราชาเหมิงได้ราบคาบเช่นนี้ แต่เฉินผิง ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งกลับทำได้

ขณะที่เธอกำลังพูด ราชาเฉินก็ตื่นเต้นขึ้นมา เขาพุ่งไปข้างหน้าและคว้ามือของเฉินผิง “เดี๋ยวก่อน... เจ้าเป็นคนช่วยลูกสาวของข้าและคนของเราในเมืองเฟยหู่ใช่ไหม”

“ลูกสาวของคุณเหรอ” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

“นางชื่อไอฉะ” ราชาเฉินตอบ

“อ๋อ ใช่แล้ว! ใช่ ผมช่วยพวกเขาหนีออกจากเมืองเฟยหู่” เฉินผิงยืนยัน

“เจ้าช่วยชีวิตเราไว้... ข้าไม่รู้จะตอบแทนยังไง” ราชาเฉินพูดพลางคุกเข่าด้วยความซาบซึ้ง

เฉินผิงเอื้อมมือออกไปพยุงตัวเขา ห้ามไม่ให้เขาคุกเข่า ยิ่งทำให้ราชาเฉินชื่นชมเขามากขึ้นไปอีก

ชายหนุ่มคนนี้ยังอยู่ที่ขั้นเซียนพเนจรระดับหนึ่งเท่านั้น แต่พลังของเขายากหยั่งถึง

เมื่อหลานเหลียนฮั่วได้ยินว่าเฉินผิงช่วยชาวชางฉวนหลายคนหนีออกจากเมืองเฟยหู่ หัวใจของเธอก็พองโตด้วยความรู้สึกขอบคุณ