หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5067

"ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก แค่ดูแลฮั่วจิงจิงให้ดีและรักให้มากก็พอ เพราะถึงยังไงนางก็เพิ่งได้เป็นภรรยาของเจ้า" ฮั่วจ้าวเหลือบมองฮั่วจิงจิงด้วยสายตาเอ็นดู

"ใช่แล้ว พี่เขย ท่านต้องอ่อนโยน ข้าเห็นว่าฮั่วจิงจิงเดินกะเผลกเมื่อครู่ คงโดนมาหนักแน่ๆ!" องค์ชายฮั่วพูดแทรกขึ้นมา

ใบหน้าของฮั่วจิงจิงแดงก่ำทันที เธอหันไปหาองค์ชายฮั่วแล้วพูด "ฮั่วชี่จือ ข้าจะฆ่าเจ้าซะ..."

ขณะที่พูด ฮั่วจิงจิงก็ระดมหมัดใส่องค์ชายฮั่ว พอเห็นดังนั้นองค์ชายฮั่วก็รีบวิ่งออกไปทันที

ทั้งสองวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน

ตอนนั้นเองที่เฉินผิงได้รู้ว่าฮั่วจิงจิงเรียกชื่อองค์ชายฮั่วยังไง

"เจ้าสองคนนี้ตีกันอยู่เรื่อย" ฮั่วจ้าวพูดพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน

“พ่อตา ผมจะพาคุณไปรักษาอาการบาดเจ็บเอง น่าจะใช้เวลาฟื้นตัวเต็มที่ไม่เกินหนึ่งวัน” เฉินผิงพูดกับฮั่วจ้าว

"ไปที่ไหน" ฮั่วจ้าวถามด้วยสีหน้าสงสัย

"เดี๋ยวก็รู้เอง!" เฉินผิงพูดพร้อมรอยยิ้ม

เฉินผิงพร้อมกับฮั่วจ้าวเดินเข้าไปในหอสะกดมารทันที

ฮั่วจ้าวตกตะลึงเมื่อเห็นหอสะกดมาร รู้สึกถึงกาลเวลาที่ไหลผ่านในหอคอยและได้เห็นมณีสวรรค์

"เฉินผิง ที่นี่มันอะไรกัน" ฮั่วจ้าวถามด้วยความตกใจ

"นี่คือหอสะกดมาร ภายในหอคอยนี้ เวลาจะไหลเร็วกว่าโลกภายนอกเป็นร้อยเท่า พูดอีกอย่างคือ หนึ่งปีนอกหอคอยเท่ากับเป็นร้อยปีในหอคอย"

"ร้อยปี?" ฮั่วจ้าวตกตะลึง "หมายความว่าถ้าข้าใช้เวลาบำเพ็ญเพียรในนี้ร้อยวัน เวลาของโลกภายนอกจะผ่านไปแค่วันเดียวเหรอ"

เฉินผิงพยักหน้า "ใช่แล้ว"

ลมหายใจของฮั่วจ้าวเริ่มกระตุก มิน่าเฉินผิงถึงบอกว่าข้าจะหายดีภายในวันเดียว

"แล้วเจ้าเอาหอสะกดมารมาจากไหน" ฮั่วจ้าวถามด้วยความสงสัย

แต่เฉินผิงเพียงแค่ยิ้ม "พ่อตา คุณควรรักษาตัวให้หายดีก่อน ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง"

ความสับสนปรากฎในแววตาของฮั่วจ้าว ตามมาด้วยเสียงหัวเราะ "เอาล่ะ ดูเหมือนว่าลูกสาวของข้าจะตัดสินใจได้ถูกต้องแล้ว"

ฮั่วจ้าวพึงพอใจกับเฉินผิงอย่างมาก

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็นึกขำอยู่ใจ ตาแก่นี่... ทั้งที่ฉันเอาชนะเขาได้ แต่ตอนนี้กลับพูดจาเอาดีเข้าตัว