หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5082

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสสามยังคงไม่พูดอะไร เขาค่อยๆ ลอยลงไปหาเฉินผิง

เมื่อเห็นเช่นนั้น ผู้อาวุโสถงก็เริ่มหัวเราะ ส่วนเทียนซื่อก็ยิ้มเยาะ เฝ้ารอดูวังซิ่วหลัวสังหารเฉินผิงอย่างใจจดใจจ่อ

เมื่อผู้อาวุโสสามมาถึงตัวเฉินผิง เขาก็โค้งคำนับและพูดอย่างสุภาพว่า “เฉินผิง ข้าต้องขออภัย นายน้อยฉูจิ่วของเราทำให้เจ้าขุ่นเคือง สมควรได้รับชะตากรรมนั้นแล้ว ทว่านายน้อยถูกคนอื่นยุยง ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ถือโทษวังซิ่วหลัว ไป๋ชวงส่งข้ามาขอโทษเจ้าด้วยตัวเอง”

ความจริงใจของผู้อาวุโสสามทำให้เฉินผิงประหลาดใจ

ทุกคนที่กำลังเฝ้าดูต่างตกตะลึงอย่างที่สุด

โดยเฉพาะผู้อาวุโสถงที่จ้องมองผู้อาวุโสสามด้วยสายตาเหลือเชื่อ ก่อนจะตะโกนออกมา “ผู้อาวุโสสาม วังซิ่วหลัวไร้น้ำยาถึงเพียงนี้เลยหรือ นายน้อยฉูจิ่วของเจ้าถูกฆ่าตาย แต่เจ้ากลับขอโทษเฉินผิง”

“เงียบ! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ายุยง หวังให้คนอื่นฆ่าเฉินผิงแทนเจ้า นายน้อยก็คงไม่ตาย!”

ทันทีที่พูดจบ ผู้อาวุโสสามก็โจมตีทันทีโดยไม่ลังเล

แสงสีแดงฉานพุ่งตรงไปยังผู้อาวุโสถงในพริบตา

สีหน้าของผู้อาวุโสถงเปลี่ยนเป็นตกใจ เขารีบประสานอินและโล่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า

เปรี้ยง!

ผู้อาวุโสถงลอยกระเด็นไป ทันทีที่ตกลงพื้น ผู้อาวุโสสามก็กระโดดไปข้างหน้าและยิงแสงสีแดงฉานออกมาอีกครั้ง

ครั้งนี้มันเร็วยิ่งกว่าเดิม พุ่งทะลุร่างของผู้อาวุโสถงเต็มๆ

ผู้อาวุโสถงยืนนิ่งไม่เคลื่อนไหว

"บังอาจแตะต้องคนของพลับพลาเทียนหยวน"

เทียนซื่อรีบวิ่งเข้าไปหาด้วยความตื่นตระหนก พยายามช่วยผู้อาวุโสถง แต่ผู้อาวุโสถงกลับยืนนิ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขาอาจจะเชี่ยวชาญด้านอาคม แต่ถ้าวัดกันด้านพลัง เขาเทียบไม่ได้กับผู้อาวุโสสามแห่งวังซิ่วหลัว เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาต้องหมดสภาพเช่นนี้

“เจ้าคิดจะฆ่าผู้อาวุโสแห่งพลับพลาเทียนหยวนของเราอย่างนั้นหรือ” เสียงของประมุขเทียนดังก้อง

“ประมุขเทียน ท่านก็น่าจะรู้ว่าคนของท่านทำอะไรไว้” ผู้อาวุโสสามตอบ

ประมุขเทียนค่อยๆ หันไปมองผู้อาวุโสถง ทำให้สีหน้าของผู้อาวุโสถงซีดเผือด

“ผู้อาวุโสของท่านยุยงให้นายน้อยฉูจิ่วของเราไปหาเฉินผิง บอกนายน้อยว่าเฉินผิงมีของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณ ซึ่งเรื่องนั้นทำให้ฉูจิ่วต้องตาย ไม่คิดว่าเราสมควรได้รับคำอธิบายจากพลับพลาเทียนหยวนบ้างหรือ” ผู้อาวุโสสามถาม

แน่นอนว่าประมุขเทียนรู้เรื่องนี้ มันเป็นความคิดของเขาตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางยอมรับแน่

“เฉินผิงฆ่านายน้อยของเจ้า ถ้าอยากแก้แค้นก็ไปลงกับเฉินผิงสิ มันเกี่ยวอะไรกับพลับพลาเทียนหยวน เจ้าข่มเหงเราเพราะคิดว่าเราไร้ฝีมือใช่ไหม”

น้ำเสียงของประมุขเทียนเย็นชา

“ข้าไม่ได้ยุยงใครทั้งนั้น! ฉูจิ่วโง่เง่า เป็นเพราะเขาโลภมากเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า ข้าบอกคนมากมายว่าเฉินผิงมีของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณ แล้วทำไมคนอื่นไม่ตายบ้างล่ะ” ผู้อาวุโสถงสวนกลับ ตอนนี้เขารู้สึกมั่นใจมากขึ้นเมื่อประมุขเทียนมาถึง