หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5100

ผ่านไปนานพอตัวเอ้อนั่วถึงได้หยุด พอรู้ว่าเฉินผิงไม่ได้ไล่ตาม เขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

“บ้าเอ๊ย สัตว์ประหลาดชัดๆ เป็นแค่เซียนพเนจรระดับสี่ แต่กลับไล่ต้อนข้าที่เป็นเซียนพเนจรระดับแปดใหจนมุมได้!” เอ้อนั่วสบถออกมา

ที่จริงเขาไม่รู้ว่าเฉินผิงแค่ใช้เขาทดสอบฝีมือ หากเฉินผิงโจมตีเต็มกำลัง เขาคงตายไปแล้ว ไม่มีทางหนีรอดมาได้แบบนี้

“เจ้าคนที่ปล่อยข่าวนี่บัดซบจริงๆ พวกมันวางแผนหลอกพวกเรา!”

เอ้อนั่วหลงกลเพราะข่าวนั้น ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจเฉินผิงเลย เพราะเห็นว่าเฉินผิงเป็นแค่เซียนพเนจรระดับสี่

พอมองย้อนกลับไปเขาก็เข้าใจสิ่งหนึ่ง นั่นคือการที่เฉินผิงสามารถหาของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณได้ แสดงว่าความสามารถหรือตัวตนของเฉินผิงนั้นไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นคนอย่างเฉินผิงที่เป็นแค่เซียนพเนจรระดับสี่ คงเข้าไปหาของวิเศษในซากปรักหักพังโบราณไม่ได้

เมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอก เอ้อนั่วจึงเดินจากไปด้วยความผิดหวัง

ถึงแม้ในใจจะรู้สึกขุ่นเคือง แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นแผนหลอกลวง ถ้าไม่อยากตกเป็นเหยื่อ ทางออกที่ดีที่สุดคืออยู่ห่างๆ

เฉินผิงเก็บถุงใส่ของของเอ้อนั่ว แต่แทนที่จะเก็บไว้เอง เขากลับมอบให้กับม่อหวูจื่อ

“หัวหน้าตระกูล ใช้ทรัพยากรในถุงนี้สร้างบ้านตระกูลม่อขึ้นมาใหม่เถอะ” เฉินผิงกล่าว

บ้านหลายหลังของตระกูลม่อพังทลายลงจากการต่อสู้

“เฉินผิง ทำไมยังพูดจาสุภาพกับข้าอยู่ล่ะ เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว!” ม่อหวูจื่อไม่อยากรับไว้

เฉินผิงยัดถุงใส่ของใส่มือม่อหวูจื่อพลางพูดว่า “แทบทุกคนในชั้นสามรู้แล้วว่าตอนนี้ผมมีของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณ และผมมั่นใจว่าคงมีคนเพ่งเล็งผมไม่น้อย ผมอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่งั้นผมจะนำหายนะมาสู่ตระกูลม่อ ผมว่าจะพาม่อชิงหยุนไปด้วย เอาไว้ผมจะให้เธอกลับมาหาหลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”

“ตกลง ระวังตัวด้วย ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ คงไม่ดีหากเจ้ายังอยู่ที่นี่” ม่อหวูจื่อพยักหน้า

“ท่านพ่อ...” ม่อชิงหยุนมองม่อหวูจื่อ ดวงตาเต็มไปด้วยความลังเล

พอได้ยินแบบนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้ว ทำไมไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีคนจำฉันได้ตลอด คงมีคนมากมายหมายหัวฉันอยู่

อีกฝ่ายโบกมือ ภาพใบหน้าก็ปรากฏขึ้นในอากาศ ใบหน้านั้นเป็นของเฉินผิงจริงๆ

ถึงตอนนั้นเฉินผิงปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป ถึงขนาดมีภาพใบหน้าของฉันแบบนี้ คงกะจะไม่ให้ฉันเอาตัวรอดในชั้นสามได้เลยสินะ!

“เขาเอาของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณมาได้ยังไง ในเมื่อเขายังอยู่แค่ขั้นเซียนพเนจรระดับสี่” อีกคนพูดด้วยความสงสัย

หลายคนรายล้อมรอบเฉินผิง ด้วยความอยากรู้ว่าของวิเศษจากซากปรักหักพังโบราณคืออะไร

เมื่อเฉินผิงเห็นความเคลื่อนไหวของพวกเขา เขาก็เตือนอย่างเย็นชา “ผมไม่สนใจว่าพวกคุณเป็นใคร แต่อย่ามายุ่งกับผมดีกว่า เพราะมันจะจบไม่สวย!”

ชายชุดเขียวหัวเราะเยาะ “เจ้านี่มันโอหังจริงๆ เป็นแค่เซียนพเนจรระดับสี่กลับกล้าพูดกับเราแบบนั้น ฟังนะ ข้า-”

ก่อนที่ชายชุดเขียวจะพูดจบ เฉินผิงก็ใช้กระบี่พิฆาตมังกรฟาดฟันในพริบตา