หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5163

สายตาของเฉินผิงจับจ้องไปที่ดาบของยักษ์ศิลา คมของดาบส่องประกาย เขารู้สึกคับข้องใจ ทำไมก้อนหินไร้ชีวิตถึงทำให้คนที่ควรจะไร้เทียมทานในอาณาจักรแดนสรวงชั้นสามหมดสภาพแบบนี้ได้?

ถึงกระนั้น การที่อยู่ๆ มันนิ่งไปรู้สึกเหมือนเป็นการเชื้อเชิญมากกว่าความเมตตา

บางทีนี่อาจเป็นจุดเปลี่ยนก็ได้

หยุนหวู่กระซิบด้วยสีหน้ากังวล “เราถอยกลับไปคิดแผนใหม่ดีไหม”

เฉินผิงซับเลือดแห้งๆ ที่ริมฝีปาก แต่ไม่ได้ละสายตาจากรูปปั้นหิน “ไม่ มีบางอย่างซ่อนอยู่ในรูปปั้น ผมรู้สึกได้”

เขากลืนยาเม็ดสุดท้ายลงไป รู้สึกถึงพลังที่พุ่งพล่านตามชีพจร

ครู่ต่อมาก็เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และกำกระบี่พิฆาตมังกรแน่น เดินเข้าไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้โจมตีทันที เขาตั้งท่าอย่างระมัดระวังและเฝ้าสังเกตมัน

วิชาดาบของรูปปั้นหินยังคงดุดันเช่นเคย จังหวะการฟันแต่ละครั้งยากจะอ่านได้ ราวกับว่าทุกดาบสั่นพ้องไปกับกฎแห่งฟ้าดิน

เฉินผิงเริ่มตระหนักว่าสิ่งที่ดูเหมือนไร้รูปแบบ แท้จริงแล้วคือวิถีอันละเอียดอ่อน ทุกครั้งที่ดาบศิลาฟาดฟันจะแฝงด้วยเสี้ยวของกระบวนท่าทรงพลัง พร้อมกับจิตดาบอันลึกซึ้ง

ประกายแห่งความเข้าใจแวบเข้ามาในหัวของเขา หรือว่ารูปปั้นหินตั้งใจจะทดสอบเรา ช่วยนำทางไปสู่จิตดาบในระดับที่สูงกว่านี้?

หัวใจของเขาเต้นแรง นั่นไงล่ะ!

เขาเรียกร่างเงาทั้งแปดออกมาอีกครั้ง กระบี่ของทุกร่างร่ายรำด้วยกระบวนท่าที่ยากจะคาดเดา คล้ายคลึงกับดาบอันลึกลับของรูปปั้นหิน ทั่วทั้งห้องโถงและยักษ์ศิลาถูกกลืนหายไปในพายุลำแสงดาบสอดประสาน

แม้จะเชี่ยวชาญยิ่งขึ้น เฉินผิงก็ยังสัมผัสได้ว่ารูปปั้นหินมีการเปลี่ยนแปลงที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน บางครั้งมันโหมกระหน่ำดุจพายุ บางครั้งก็ไหลเอื่อยราวกับลำธารเงียบงัน การเปลี่ยนแปลงแต่ละครั้งนำมาซึ่งความเข้าใจใหม่ๆ และเขานำความรู้นั้นผสานเข้ากับกระบี่เก้าเงา ขัดเกลาและปรับแต่งวิชาของเขาเองให้สมบูรณ์แบบ

จากนั้นรูปปั้นหินก็ใช้กระบวนท่าใหม่โดยไม่ให้เขาตั้งตัว เงาดาบแผ่กระจายไปทั่วราวกับหิมะโปรยปราย ปิดกั้นพื้นที่รอบตัวเขา

เฉินผิงแทบจะทรงตัวไม่อยู่ท่ามกลางพายุเงาดาบ ทันทีที่เขารู้สึกว่าพลังกำลังลดลงและคิดว่าคงจะพ่ายแพ้เสียแล้ว ประกายรู้แจ้งก็พลุ่งพล่านขึ้นในจิตใจ เขาคว้าประกายนั้น ดึงเอาทุกเสี้ยวของจิตดาบที่สัมผัสได้จากการปะทะกับยักษ์ศิลาก่อนหน้านี้ ผสานเสี้ยวพลังเหล่านั้นเข้าด้วยกันเป็นวิชาที่ไม่เคยมีใครใช้มาก่อน ลำแสงพร่างพราวพุ่งออกมาจากดาบ พุ่งทะลุกำแพงเหล็กตรงเข้าหารูปปั้นหิน เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของการโจมตี รูปปั้นหินจึงยกดาบขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังของทั้งสองปะทะกันด้วยเสียงที่สั่นสะเทือนทั่วห้องโถงอย่างรุนแรงยิ่งกว่าการปะทะครั้งก่อนๆ แต่ครั้งนี้เฉินผิงไม่ได้ปลิวไปข้างหลัง