หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5171

เขาเอามือทาบอกที่เลือดไหล จ้องมองด้วยความหวาดกลัวขณะที่เนื้อรอบแผลดำคล้ำและเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ ปราณภูตกำลังกัดกร่อน

เป็นไปไม่ได้ร่างกายของฉันแข็งแกร่งขนาดนี้แถมยังมีร่างเกราะทองคำทับอีกชั้นทำไมปราณภูตยังเจาะเข้ามาได้อีก?

“เฉินผิง!”

เสียงร้องด้วยความกังวลดังขึ้น หูหม่าซือพุ่งเข้ามาพร้อมกับฮั่วจิงจิง หยุนหวู่ ม่อชิงหยุน และศิษย์สำนักชิงหยุนหลายร้อยคน

พวกเขายืนคุ้มกันรอบตัวเขา ทำหน้าเคร่งเครียดขณะที่สองภูตชราลอยอยู่กลางอากาศและปลดปล่อยปราณภูตลงมา

ไม่มีใครคาดคิดว่าปีศาจแก่ทั้งสองจะน่ากลัวขนาดนี้ แค่กระบวนท่าแรกเฉินผิงก็พลาดท่าแล้ว

“ปกป้องเฉินผิง!” หูหม่าซือตะโกน

ยันต์นับร้อยพุ่งออกจากแขนเสื้อของเขา เปล่งแสงสีทองและก่อตัวเป็นกำแพงแสงเบื้องหน้าเฉินผิง

ฮั่วจิงจิงเหวี่ยงดาบโบราณ ซัดปราณดาบเป็นวงโค้งพุ่งเข้าใส่ประคำวิญญาณของภูตเล็บทมิฬ

“ฮึ พวกเจ้าก็แค่ลูกแกะที่รอถูกเชือด!”

ภูตฉุดวิญญาณฟาดโซ่ เคียวลากเป็นวงโค้งเหนือศีรษะ เปลี่ยนเพลิงภูตให้กลายเป็นฝนเพลิงดำที่โปรยลงใส่เหล่าศิษย์สำนักชิงหยุน

“อย่าแตกตื่น-” หยุนหวู่ตะโกน พยายามปลุกขวัญศิษย์ของเขา

แต่เบื้องหลังสองภูตชรามีเงาดำหลายสิบร่างปรากฏตัวขึ้น พวกองครักษ์ยมโลกที่พวกเขาพามาด้วย

องครักษ์ในเกราะดำรัดรูปและหน้ากากวิญญาณร้าย เคลื่อนไหวราวกับภูตผี ดาบสั้นของพวกมันเปล่งประกายสีฟ้าน่าขนลุก ขณะที่พวกมันกระจายกำลังและพุ่งเข้าใส่ศิษย์สำนักชิงหยุนราวกับคลื่น

“ระวังดาบอาบพิษ!”

ผู้อาวุโสของสำนักตะโกนเตือนได้ไม่ทันไร ทันใดนั้นแขนของศิษย์คนหนึ่งก็ขาด ปราณสีดำแผ่กระจายออกมาทันที ชายหนุ่มกรีดร้องและล้มลง

ความโกลาหลปะทุไปทั่ว

ครืน...

เฉินผิงพยายามฝืนยืน การสังหารหมู่ที่เกิดขึ้นต่อหน้าทำให้ผืนแผ่นดินชุ่มด้วยสีแดง เส้นเลือดแดงก่ำคืบคลานไปตามตาขาวของเขาราวกับรอยแตกร้าวบนกระจก

เขาฝืนทนพลังปั่นป่วนที่โหมกระหน่ำอยู่ภายใน สูดหายใจเข้าลึกๆ และกำลังจะพูด แต่จ้าวมารสีชาดก็กระซิบในหัวของเขา “อยากใช้ข้าเหรอ?”

เฉินผิงพยักหน้า “ใช่”

“ต้องแบบนี้สิ...”

ทันใดนั้น จ้าวมารสีชาดก็เข้าควบคุมร่างของเฉินผิง

สองภูตชราสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงทันที รอยยิ้มดิบเถื่อนปรากฏบนใบหน้าซูบผอมของพวกเขา ขณะมองเด็กหนุ่มผู้ซึ่งดวงตากำลังลุกโชนด้วยความโทสะระอุ

เมฆสีดำสนิทด้านบนลอยต่ำลงเรื่อยๆ ขณะที่เปลวไฟวิญญาณส่องประกายราวกับดวงตาแห่งความอาฆาตแค้น แสงอาบทั่วซากปรักหักพังนองเลือดจนเป็นสีแดงฉาน

จิตของจ้าวมารสีชาดสีแดงชาดพุ่งผ่านแขนขาทั้งสี่ของเฉินผิง บรรยากาศรอบตัวเขาดิบเถื่อนและรุนแรง