หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5229

"แบบนี้นี่เอง..." เสียงของเฉินผิงต่ำและหนักแน่น คำพูดดังก้องในอากาศของซากปรักหักพัง "หุุบเขาเซียนร่วงซ่อนทางเข้าชั้นห้าเอาไว้ และทางเดียวที่จะเปิดออกได้คือการทำให้อาคมป้องกันที่ถูกปิดผนึกไว้ที่นี่ทำงาน เป็นเหตุผลที่หลายฝ่ายยอมเสี่ยงเข้ามาในหุบเขา เราไม่ใช่เหยื่อที่แท้จริง พวกมันตามหาทางเข้ามาตลอด"

"ซึ่งหมายความว่า" หูหม่าซือพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เราเป็นเหยื่อล่อตั้งแต่ต้นใช่ไหม"

"น่าจะใช่" เฉินผิงตอบ "หยูเยว่และเซี่ยนจื่อคงรู้วิธีนี้อยู่แล้ว ที่ตั้งค่าหัวเราก็เพื่อล่อนักล่ากลุ่มใหญ่เข้ามาและกระตุ้นอาคมป้องกัน"

ทันใดนั้นตราสัญลักษณ์ที่ล้อมรอบแท่นบูชาก็ลุกโชนด้วยแสงสว่าง รอยแยกกว้างใหญ่ในห้วงอวกาศเปิดออกที่ด้านบน พ่นบรรยากาศของอาณาจักรแดนสรวงชั้นห้าออกมา

“ประตูกำลังเปิดออก!” หูหม่าซือตะโกน ความตื่นเต้นและความหวาดกลัวปะปนกัน

เฉินผิงขมวดคิ้วทันที เขารู้สึกถึงรัศมีทรงพลังจำนวนมากพุ่งตรงมาที่พวกเขา หยูเยว่กับเซี่ยนจื่อ พวกมันเข้ามาใกล้ทุกชั่วขณะ

“ไปเร็ว!”

เฉินผิงคว้าข้อมือของหูหม่าซือโดยไม่ลังเลและกระโดดขึ้นไป พุ่งเข้าไปในรอยแยก มีแต่ต้องเข้าไปในชั้นห้าเท่านั้น ทั้งคู่ถึงจะหนีนักล่าและเปิดเผยความจริงของการสังหารหมู่ตระกูลหูหม่าได้

ทันทีที่ทั้งสองหายตัวไป หยูเยว่และเซี่ยนจื่อมาถึงลานกว้าง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความยินดี เมื่อเห็นทางเดินเปิดขั้นเบื้องบน พวกเธอก็พุ่งเข้าใส่เหยื่อ

รอยแยกมิติปิดลงตามหลังพวกเขา และความเงียบปกคลุมหุบเขาอีกครั้ง มีเพียงเศษกระดูกกระจัดกระจายและซากปรักหักพังที่บ่งบอกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“พวกเจ้าสองคนขึ้นมาจากชั้นสี่งั้นเหรอ?” คนแปลกหน้าถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกายคุกคาม

เฉินผิงตกตะลึง พวกเขาดันมาเจอเข้ากับตัวอันตราย

“บอกชื่อและเหตุผลที่ขวางทางเรามา” เฉินผิงกล่าวพลางชูกระบี่พิฆาตมังกรขึ้น สบตากับชายร่างยักษ์โดยไม่สะทกสะท้าน

“ไม่มีใครกล้าพูดกับข้าแบบนั้นบนสันเขาลมดำ” ผู้บำเพ็ญเพียรร่างกำยำเย้ยหยัน เสียงของเขาดังก้องราวกับฟ้าร้อง “ข้าคือนักพรตเซียง เจ้าแห่งเทือกเขานี้ พวกเจ้าสองคนเพิ่งมาจากชั้นสี่สินะ ข้าต้องการทาสสองคนพอดี ยินดีด้วย เจ้าถูกเลือกแล้ว” เขาเพ่งพินิจหูหม่าซือและเฉินผิง ก่อนจะยกนิ้วโป้งให้พวกเขา “เหล่านักเดินทางตัวน้อย เก่งมากที่ขึ้นมาถึงชั้นห้าได้ รับใช้ข้า แล้วจะไม่มีใครกล้าข่มเหงเจ้า”

หูหม่าซือหัวเราะเสียงดังสนั่น “ฝันไปเถอะ เราไม่ยอมเป็นสมุนเจ้าหรอก!”