หลังจากนั้นสักพักซ่งเถี่ยก็ไปจากคฤหาสน์ ทันทีที่เธอออกไปข้างนอก ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์มองเฉินผิงแปลกๆ
เฉินผิงประหม่าจนต้องถาม “คุณสองคนมองอะไรเหรอครับ?”
“เธอชอบคุณหรือเปล่า? ทำไมนักร้องดังถึงต้องถ่อมาส่งของด้วยตัวเอง? ฉันเดาว่าที่เธอจัดคอนเสิร์ตในเมืองเล็กๆ อย่างหงเฉิงก็เพราะคุณนั่นแหละ เธอทั้งสวยทั้งมากความสามารถ คุณไม่ได้ชอบเธอหรอกใช่ไหม?” ซูอวี่ฉีถามเฉินผิงพร้อมส่งสายตาดุๆ
“ผมไม่รู้ว่าเธอชอบผมหรือเปล่า แต่ผมไม่ได้ชอบเธอเลย ผมบอกไปแล้วว่าผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่ถ้าคุณไม่เชื่อผมก็ตามใจ ผมจะไปบำเพ็ญฌานสักสองสามวัน แล้วผมก็หวังว่าจะไม่มีใครไปรบกวน”
เฉินผิงทำเป็นโกรธแล้วกลับไปที่ห้องนอนของเขา
ซูอวี่ฉีทำอะไรไม่ถูกเพราะเฉินผิงควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว ไม่นะ นี่ฉันทำอะไรลงไป
“ฉันทำเกินไปหรือเปล่า กู่หลิงเอ๋อร์?”
เพราะไม่แน่ใจว่าเธอล้ำเส้นหรือเปล่า ซูอวี่ฉีจึงกระซิบถามกู่หลิงเอ๋อร์
กู่หลิงเอ๋อร์เองก็ไม่แน่ใจ “ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดว่าเขาโกรธมาก ความสัมพันธ์ต้องอาศัยความเชื่อใจกัน ถ้าเธอแสดงออกว่าไม่เชื่อใจเขา มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะอารมณ์เสีย..”
“แล้วฉันควรทำยังไง” ซูอวี่ฉีถามอย่างลนลาน
“แค่รอดูไปก่อน ฉันว่าอีกไม่กี่วันเขาก็คงลืมเรื่องนี้”
เพราะเธอไม่มีประสบการณ์ กู่หลิงเอ๋อร์จึงได้แต่แนะนำให้ซูอวี่ฉีรอ
เฉินผิงถอนหายใจโล่งอกตอนที่กลับมาถึงห้องตัวเอง ถ้าไม่ใช้ไม้นี้ซูอวี่ฉีคงซักไซ้เขาอีกนาน
หลังจากที่นั่งลง เฉินผิงเริ่มใช้จิตตวิสุทธิ เขามีเวลาอีกห้าวันก่อนถึงคอนเสิร์ตของซ่งเถี่ย เขาหวังว่าจะไปถึงขั้นหลุดพ้นได้ก่อนจะถึงวันนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...