“คุณโจว ผมคิดว่าคุณรู้ดีเกี่ยวกับมาตรฐานของพวกเรา เราจ้างนักเวทย์ที่มีชื่อหลายคนเพื่อมาตรวจสอบสินค้าของคุณ พวกเขาอาจจะไม่เก่งเท่าหยวนเป่าจางจากฮ่องกง แต่ผมมั่นใจว่าพวกเขายังคงดูออกว่าสินค้าชิ้นนี้เป็นของปลอม ช่างน่าอายเสียจริงที่คุณกล้าเอาลูกปัดไม้ธรรมดาๆ มาหลอกพวกเรา” ฉินเสี่ยวเทียนรู้สึกขยะแขยงกับการกระทำของโจวจ้าวหลง
“คุณ..คุณ…คุณฉิน ไม่..ไม่..ไม่! มันไม่ใช่ของปลอม!” ใบหน้าของโจวจ้าวหลงซีดขาวเหมือนซากศพ “ก็ได้ ถ้าคุณสงสัยว่ามันเป็นของปลอม ผมก็จะเอามันไปประมูลที่อื่น ทำไมผมจะต้องเอาความสัมพันธ์อันดีตลอดหลายปีของพวกเรามาเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้ด้วย?”
โจวจ้าวหลงสั่งให้คนของเขาไปเอาลูกปัดออกไปจากโต๊ะแล้วเปิดกล่องใบที่สองอย่างรวดเร็ว
มันมีกระจกทองสัมฤทธิ์ที่มีสนิมเกาะวางอยู่ในนั้น ดูเหมือนว่ามันเพิ่งถูกขุดออกมาจากพื้นดิน
เมื่อเขาหยิบมันออกมาจากกล่องพลันก็มีเสียงครวญต่ำๆ ดังขึ้นมา หลังจากนั้นก็ปรากฏแสงสว่างจ้าสาดออกมาจากตัวกระจก
“ทุกท่าน กระจกทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้มีประวัติยาวนานมากว่าพันปี! มีคนกล่าวว่าของชิ้นนี้ผู้ที่เป็นเจ้าของคนแรกก็คือพระนางคลีโอพัตราผู้ลือโฉม และมันยังสามารถช่วยปกป้องคุ้มครองคุณจากอันตรายได้อีกด้วย”
โจวจ้าวหลงยกกระจกขึ้นสูงและหมุนตัวอย่างช้าๆ เพื่อให้ทุกคนได้มองเห็นเงาของแต่ล่ะคนสะท้อนอยู่ในกระจก ในกระจกพวกเขาทุกคนแลดูเหมือนคนป่วย มีเมฆสีดำปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของพวกเขา!
ทุกคนต่างตกตะลึงมองขึ้นไปเหนือศีรษะแล้วมองไปรอบๆ แต่กลับมองไม่เห็นสิ่งผิดปกติอะไร
“ทุกท่านที่พวกคุณต้องทำก็คือส่องกระจกนี่ทุกวัน แล้วเหตุร้ายต่างๆ มันก็จะหายไป!” โจวจ้าวหลงพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาในขณะที่วางกระจกลง
“โอ้ ของชิ้นนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ” อาจารย์เหอที่แต่แรกเขาไม่เชื่อแต่ตอนนี้กลับเบิกตากว้างและตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
“คุณเหอ คุณจะบอกว่ากระจกนี่เป็นของจริงอย่างนั้นหรือ?” ไป๋เสี่ยวซานพูดขึ้นด้วยความรื่นเริง
อาจารย์เหอพยักหน้ารับ “กระจกทองสัมฤทธิ์นี่เป็นของขลัง มีพลังช่วยปัดเป่าภยันตรายได้อย่างเหลือเชื่อ!”
ไป๋เสี่ยวซานกรีดร้องด้วยความยินดีอยู่ในใจเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาเตรียมที่จะจ่ายเงินเพื่อกระจกทองสัมฤทธิ์ชิ้นนี้
ในทางกลับกัน ซินแสกระซิบอะไรบางอย่างที่ข้างหูฉินเสี่ยวเทียน คนอื่นๆ ไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรกันแต่ฉินเสี่ยวเทียนกลับมีสีหน้าเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นขึ้นหลังจากนั้น
โจวจ้าวหลงพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขาจึงเริ่มต้นเปิดการประมูล “ทุกท่าน กระจกทองสัมฤทธิ์นี้เริ่มต้นประมูลที่ยี่สิบล้าน การเพิ่มวงเงินประมูลขั้นต่ำอยู่ที่หนึ่ง…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...