ฉางหยวนจุนพยักหน้ารับ “ในเมื่อคุณหยางเป็นคนบอก งั้นก็รอก่อน”
หลังจากที่ได้รับคำสั่ง เด็กหญิงก็ขยับออกไปด้านข้าง เพื่อให้หยวนเป่าจงได้เขามาดูแผลที่มือของฉางหยวน หยวนเป่าจงยกแขนของเด็กหนุ่มขึ้นมา
นอกจากลิ่นเหม็นเน่าที่ตลบอบอวลไปทั่วห้องแล้ว ที่เห็นได้อีกอย่างก็คือ นิ้วมือทั้งห้าบนมือขวาของฉางหยวนได้เปลี่ยนเป็นสีเข้ม และมีเลือดไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา
“คุณฉาง ลูกชายของท่านได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?” หยวนเป่าจงถาม
“เพื่อนร่วมชั้นของเขาบอกว่าเขาถูกบางอย่างกัดที่นิ้วมือ ทำให้เขาหมดสติและล้มลงอย่างแรงจนหัวไปกระแทกกับพื้น จากนั้นเขาก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย ผมได้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญหลายต่อหลายคน และให้พวกเขาตรวจดูอาการอย่างละเอียดจนหมดแล้ว ความเห็นส่วนใหญ่ระบุว่า อาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้เกิดจากพิษหรือการกระทบกระเทือนทางสมองแต่อย่างใด แต่ก็ไม่มีใครบอกได้ว่า ทำไมเขาถึงยังไม่ฟื้น และที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ เขายังต้องพึ่งเครื่องช่วยหายใจตลอดเวลา” ฉางหยวนจุนอธิบาย
“ถูกกัดเหรอ?” หยวนเป่าจงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ขณะที่จ้องมองนิ้วที่บาดเจ็บของฉางหยวน
“แผลที่นิ้วของเขาไม่เคยหายเลยหรอครับ?”
“ใช่ครับ มันเป็นอย่างนั้นมาโดยตลอด เราต้องคอยเปลี่ยนผ้าพันแผลที่ชุ่มไปด้วยเลือดของเขาด้วยผ้าพันแผลชุบยาฆ่าเชื้อให้อยู่เรื่อยๆ ไม่อย่างนั้นมันก็จะเน่าและเริ่มส่งกลิ่นเหม็น ก่อนหน้านี้ เราเคยเห็นหนอนแมลงวันคลานและกัดกินเนื้อเยื่อบนแผลของเขาด้วย” ฉางหยวนจุนอดไม่ได้ที่จะมองฉางหยวนด้วยความรู้สึกหดหู่
หากผมคิดไม่ผิด ลูกชายของคุณน่าจะถูกกู่ฉง ปรสิตมีพิษจากหมู่บ้านหม่าวกัดเข้า ซึ่งก็คงจะเป็นสาเหตุให้เขาต้องนอนป่วยขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้เช่นนี้” หยวนเป่าจงวินิจฉัย
“กู่ฉง ปรสิตมีพิษจากหมู่บ้านหม่าวเหรอ?” ฉางหยวนจุนขมวดคิ้ว “หากเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมพิษของมันจึงไม่ปรากฏให้เห็นในผลตรวจของเขาล่ะ?”
หยวนเป่าจงยิ้มเบาๆ “คุณฉาง หากผลตรวจจากแล๊ป สามารถระบุที่มาของพิษนี้ได้จริง ท่านก็คงไม่ต้องเชิญผมมาที่นี่หรอก ใช่ไหมครับ? ในโลกใบนี้ ยังมีอะไรอีกหลายอย่าง ที่เครื่องมือทันสมัยเหล่านั้นตรวจหาไม่พบ!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ฉางหยวนจุนก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนออกมา เขาพูดถูกแล้ว หากผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นสามารถรักษาอาการของฉางหยวนได้ ข้าก็คงไม่ต้องเชิญเขามาที่นี่หรอก
“คุณหยาง ในเมื่อเรารู้สาเหตุของอาการเจ็บป่วยแล้ว คุณมีวิธีที่จะรักษาฉางหยวนไหมครับ?” เขาถามอย่างใจจดใจจ่อ
ความเป็นจริงแล้ว หยวนเป่าจงกำลังเดาส่งไปเรื่อย เขาเองก็รู้ดีว่า มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่กู่ฉง ปรสิตมีพิษจะเดินทางมาถึงที่นี่ได้เพราะมันห่างไกลกันเหลือเกิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...