หยวนเป่าจงตกตะลึงเมื่อได้เห็นว่าเฉินผิงกลืนหมอกสีดำนั้นเข้าไป เพราะเขารู้ดีว่าหมอกควันพิษของกู่ฉงที่ควบคุมจิตนั้นอันตรายร้ายแรงเพียงใด
ปกติแล้วกู่ฉงที่ควบคุมจิตนั้นจะไม่ปล่อยควันพิษออกมา เพราะจะทำให้มันต้องตายในทันทีหลังจากนั้น เนื่องจากการเพาะเลี้ยงกู่ฉงควบคุมจิตนั้นเป็นเรื่องยากลำบากมาก เจ้าของจึงจะใช้พวกมันเพื่อฆ่าฝ่ายตรงข้ามในกรณีที่เกิดเหตุจำเป็นสุดวิสัยเท่านั้น
หลังจากที่เฉินผิงกลืนหมอกสีดำนั้นเข้าไป เจ้ากู่ฉงควบคุมจิตนั้นก็หยุดดิ้นและเหี่ยวไปจนแห้งฝ่อ
จากนั้นเขาก็โยนกู่เฉิงนั่นทิ้งไป เพราะแมลงที่ตายและเหลือเพียงซากนั้นไม่มีประโยชน์ใดๆ สำหรับเขา
ในเวลาเดียวกันนั้น ชายวัยกลางคนในชุดเสื้อคลุมสีดำผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องที่ปิดตายภายในบ้านอันเงียบสงบที่ตั้งอยู่ในเมืองจิงตู จู่ๆ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วขว้างชามตรงหน้าลงบนพื้น
ชายผู้นั้นคือจงเหมียนเหยียนผู้เป็นเจ้าของกู่ฉงควบคุมจิตตัวนั้น เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าแมลงที่เขาเฝ้าฟูมฟักมานานกว่าสิบปีนี้ จะต้องมาตายพินาศย่อยยับลงแบบนี้
เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้น ยามที่รักษาความปลอดภัยอยู่นอกห้องก็รีบผลักประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วก็ต้องตกใจจนนิ่งเงินไปเมื่อได้เห็นเศษชิ้นส่วนที่แตกกระจายเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น
หลังจากที่สงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว เหมียนเหยียนก็ถามว่า “เจียนโจ่ยโหวกลับมาแล้วหรือยัง?”
“ปรมาจารย์จงเหมียนเหยียนครับ ปรมาจารย์เจียนโจ่ยโหวกลับมาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ เห็นว่าท่านอยู่ในห้องก็เลยไม่กล้ารบกวนครับ”
“บอกให้เจียนโจ่ยโหวมาพบฉันหน่อย!” เหมียนเหยียนสั่ง
ยามรีบออกจากห้องเพื่อไปถ่ายทอดคำสั่งของเขา จากนั้นไม่นานก็มีชายที่ไว้หนวดเคราและมีแก้มตอบเข้ามา
“เจียนโจ่ยโหว ทำไมจู่ๆ ราชาพิษก็เรียกประชุมด่วนเช่นนี้? เกิดอะไรขึ้นที่หมู่บ้านหม่าวรึเปล่า”เหมียนเหยียนถามชายผู้มีหนวดเครา
“มันไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรหรอกเหมียนเหยียน สาเหตุที่ราชาพิษเรียกประชุมก็เพราะว่าลูกทูนหัวของเขาตายเสียแล้ว ถ้าผมจำไม่ผิดล่ะก็มีคนชื่อเฉินผิงฆ่าเขา” เจียนโจ่ยโหวอธิบายอย่างไม่ใส่ใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...