เฉินผิงไม่ได้อยากคบค้าสมาคมกับหยวนเป่าจงและโจวจ้าวหลง เขาจึงบอกกับจ้าวอู๋ฉีว่า “นายพลจ้าวตอนนี้ลูกชายของคุณฉางไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเราไปกันเถอะครับ”
จากนั้นเขาก็หันขวับพร้อมจะเดินออกไป ถ้าทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว เขาคิดว่าไม่จำเป็นที่เขาจะอยู่ที่นี่อีก
ไม่ว่าฉางหยวนจุนจะตกลงกับหยวนเป่าจงและโจวจ้าวหลงยังไง เขาก็คร้านจะใส่ใจ
พอเห็นเฉินผิงกำลังจะไป หยวนเป่าจงรีบห้ามเขาไว้แล้วร้องถาม “คุณเฉิน รอก่อนครับ! ผมมีเรื่องจะถาม ผมหวังว่าคุณจะหาคำตอบให้ผมได้”
“อะไรเหรอ?” เฉินผิงสงสัย
“คุณเฉิน ถ้ากู่ฉงเข้าไปในกายของคุณฉางหยวนได้แล้ว ทำไมคนที่อยู่เบื้องหลังต้องรอนานถึงปีกว่าจึงเข้าควบคุมร่างของเขา? พวกนั้นตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?”
หยวนเป่าจงประหลาดใจ ผู้ครอบครองกู่ฉงควบคุมร่างของฉางหยวนแค่ในวันนั้น ทั้งที่เขาวางอุบายใส่ฉางหยวนเกินกว่าหนึ่งปีที่แล้ว
คนที่เหลือเบนสายตามาหาเฉินผิงทันทีที่ได้ยินคำถามของหยวนเป่าจง พวกเขาต่างก็อยากรู้สาเหตุ โดยเฉพาะฉางหยวนจุนที่ต้องการรู้เจตนาซ่อนเร้นของคนที่อยู่เบื้องหลัง
“ก็ตามที่ผมบอกก่อนหน้านี้ คุณฉางหยวนนอนไม่ได้สติจากภาวะจิตบกพร่องที่เป็นผลจากความกลัว ไม่ได้เป็นผลจากยาพิษ แม้ว่ากู่ฉงจะเข้าไปในร่างของคุณฉางหยวนได้สำเร็จ เจ้าปรสิตนั่นก็ไม่อาจควบคุมร่างและจิตใจของเขาได้เพราะเขาอยู่ในภาวะโคม่า”
เฉินผิงอธิบายต่ออย่างใจเย็น “คุณฉางหยวนนอนไม่ได้สติเกินกว่าหนึ่งปี ซึ่งที่จริงแล้วเขาโชคดีมาก ไม่อย่างนั้นใครก็ตามที่อยู่เบื้องหลัง คงบงการคุณฉางหยวนให้ทำเรื่องเลวร้ายต่างๆ นานา ก่อนหน้านี้คุณไปกระตุ้นสมองของคุณฉางหยวนโดยบังเอิญ ในตอนที่คุณฝังเข็มให้เขาเพื่อถอนพิษ กู่ฉงจึงได้โอกาสควบคุมร่างของเขา เรื่องมันก็เลยเป็นอย่างที่เราเห็น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...