สีหน้าของเฉินผิงพลันเคร่งขรึมขึ้นมาเมื่อได้เห็นภาพนั้น
เขาไม่เห็นว่าชายร่างกำยำจะใช้เวทย์มนต์หรือร่ายคาถาใดๆ แต่ผู้หญิงสองคนนั้นราวกับต้องมนต์สะกด พวกเธอเชื่อฟังทุกอย่างที่เขาพูด เฉินผิงยอมรับว่าเขาไม่มีความสามารถแบบนั้น
เขารู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสชนะแม้แต่นิดเดียวถ้าชายคนนั้นคิดจะจู่โจม เขาอาจจะโต้กลับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“คุณตามผมมาทำไม?” เฉินผิงถามในที่สุด
ชายร่างกำยำแสยะยิ้มให้กับคำถามของเขา “ผมแปลกใจที่คุณรู้ตัวว่าผมสะกดรอยตาม ไม่คิดเลยว่าคุณจะไปถึงขั้นหลุดพ้นแล้ว ในสายตาของพวกผู้ฝึกยุทธ์จอมปลอมตอนนี้คุณคงดูไร้เทียมทาน”
แทนที่จะตอบคำถาม เขากลับบอกเรื่องระดับขั้นผู้บำเพ็ญเพียรของเฉินผิงแทน
คำพูดของเขายิ่งทำให้เฉินผิงแน่ใจว่าเดาถูก ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรเหมือนกับเขา อย่างไรก็ดี เขาสัมผัสได้ว่าชายคนนี้น่าจะอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขา
“คุณเป็นใคร? คุณคงไปถึงขั้นหลุดพ้นแล้วเป็นอย่างน้อย ถึงได้ใช้ปราณสัมผัสหยั่งดูท่าที แถมยังไล่ผู้หญิงพวกนั้นไปด้วยคำพูดประโยคเดียว แสดงว่าความสามารถของคุณเกินกว่าขั้นหลุดพ้น หรือว่าคุณจะไปถึงขั้นแปรธาตุไม่ก็วิญญาณใหม่แล้ว” เฉินผิงถามอย่างจริงจัง
ชายร่างกำยำมีท่าทีเหยียดหยามแล้วพูด “คุณไม่ต้องเดาหรอก ถึงยังไงคุณก็ไม่มีวันไปถึงระดับเดียวกันกับผมได้ ตามผมมาซะดีๆ แล้วผมจะไม่ทำร้ายคุณ”
“เราจะไปที่ไหน?” เฉินผิงถาม
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ ไปถึงเดี๋ยวก็เห็นเอง”
ชายคนนั้นไม่ยอมบอกอะไรเพิ่มเติม
“ผมไม่ตามคนแปลกหน้าไปหรอกนะ จนกว่าคุณจะบอกผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...