หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 608

สีหน้าของเฉินผิงพลันเคร่งขรึมขึ้นมาเมื่อได้เห็นภาพนั้น

เขาไม่เห็นว่าชายร่างกำยำจะใช้เวทย์มนต์หรือร่ายคาถาใดๆ แต่ผู้หญิงสองคนนั้นราวกับต้องมนต์สะกด พวกเธอเชื่อฟังทุกอย่างที่เขาพูด เฉินผิงยอมรับว่าเขาไม่มีความสามารถแบบนั้น

เขารู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสชนะแม้แต่นิดเดียวถ้าชายคนนั้นคิดจะจู่โจม เขาอาจจะโต้กลับไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

“คุณตามผมมาทำไม?” เฉินผิงถามในที่สุด

ชายร่างกำยำแสยะยิ้มให้กับคำถามของเขา “ผมแปลกใจที่คุณรู้ตัวว่าผมสะกดรอยตาม ไม่คิดเลยว่าคุณจะไปถึงขั้นหลุดพ้นแล้ว ในสายตาของพวกผู้ฝึกยุทธ์จอมปลอมตอนนี้คุณคงดูไร้เทียมทาน”

แทนที่จะตอบคำถาม เขากลับบอกเรื่องระดับขั้นผู้บำเพ็ญเพียรของเฉินผิงแทน

คำพูดของเขายิ่งทำให้เฉินผิงแน่ใจว่าเดาถูก ชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นผู้บำเพ็ญเพียรเหมือนกับเขา อย่างไรก็ดี เขาสัมผัสได้ว่าชายคนนี้น่าจะอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขา

“คุณเป็นใคร? คุณคงไปถึงขั้นหลุดพ้นแล้วเป็นอย่างน้อย ถึงได้ใช้ปราณสัมผัสหยั่งดูท่าที แถมยังไล่ผู้หญิงพวกนั้นไปด้วยคำพูดประโยคเดียว แสดงว่าความสามารถของคุณเกินกว่าขั้นหลุดพ้น หรือว่าคุณจะไปถึงขั้นแปรธาตุไม่ก็วิญญาณใหม่แล้ว” เฉินผิงถามอย่างจริงจัง

ชายร่างกำยำมีท่าทีเหยียดหยามแล้วพูด “คุณไม่ต้องเดาหรอก ถึงยังไงคุณก็ไม่มีวันไปถึงระดับเดียวกันกับผมได้ ตามผมมาซะดีๆ แล้วผมจะไม่ทำร้ายคุณ”

“เราจะไปที่ไหน?” เฉินผิงถาม

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ ไปถึงเดี๋ยวก็เห็นเอง”

ชายคนนั้นไม่ยอมบอกอะไรเพิ่มเติม

“ผมไม่ตามคนแปลกหน้าไปหรอกนะ จนกว่าคุณจะบอกผม”