หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 627

“พวกนั้นเป็นคนไม่ดี คุณหลง ถ้าหนูไม่ฆ่าพวกมัน พวกมันอาจจะ... ทำสิ่งนั้นกับหนู” อู่เม่ยเอ๋อร์คร่ำครวญ

“ไร้สาระ! เธอคิดว่าเฉินผิงจะรังแกเธออย่างนั้นเหรอ?” หลงอู่เริ่มมองเธอด้วยความโกรธ

“นะ... หนูได้ยินมาจากลุงว่าเขามีพลังการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นหนูเลยอยากที่จะทดสอบเขาสักหน่อยค่ะ แต่กลายเป็นว่าเขาไม่เห็นมีอะไรดีเลย”

อู่เม่ยเอ๋อร์มองเฉินผิงด้วยสีหน้าที่เหยียดหยาม “อีกอย่าง เขาแย่มากๆ เขาเอาแต่ยืนดูอยู่เฉยๆ ในตอนที่หนูกำลังลำบากและไม่คิดที่จะเข้ามาช่วยด้วยซ้ำ”

เฉินผิงฟังบทสนทนาของทั้งคู่อย่างตั้งใจ เขาค่อนข้างสับสน พวกเขาทั้งสองคนรู้จักกันและหลงอู่เองก็เหมือนจะเล่าเรื่องของฉันให้เธอฟังไม่น้อย ไม่ว่ายังไง ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อฉัน อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าพวกเขาไม่ได้คิดร้ายต่อฉัน

หลงอู่หันไปหาเฉินผิง เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเฉินผิงไม่เป็นกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของอู่เม่ยเอ๋อร์

เฉินผิงปฏิเสธออกไปทันที “เธอทดสอบผมโดยการใช้พลัง นั่นทำให้ผมรู้ว่าเธอเองก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียร เห็นได้ชัดว่าชายทั้งสามคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ผมจึงไม่ได้เข้าไปช่วย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงอู่รู้สึกโกรธและหันไปต่อว่าอู่เม่ยเอ๋อร์ “เธอกล้าใช้พลังสัมผัสกับเฉินผิงได้ยังไง? เธออาจจจะทำผิดพลาดอย่างมหันต์หากจิตใจของเขาได้รับผลกระทบอะไรขึ้นมา”

เมื่อพิจารณาจากสีหน้าของหลงอู่ อู่เม่ยเอ๋อร์รู้ตัวแล้วว่าสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นเป็นความผิด เธอจึงทำได้แค่ก้มหน้าและนิ่งเงียบ

ทันใดนั้น มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้น หลงอู่ขมวดคิ้วก่อนจะดึงตัวของอู่เม่ยเอ๋อร์และเฉินผิงหลบไปข้างๆ “นี่ไม่ใช่ที่ที่เหมาะจะพูดคุยกันนัก มีใครบางคนกำลังมา...”

เฉินผิงรู้สึกว่าร่างกายแข็งทื่อ ตามด้วยเสียงกรอบแกรบข้างหู ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เขาก็ถูกส่งตัวไปยังสวนสาธารณะเล็กๆ