หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 645

“น้องเฉินผิง รีบขนาดเลยเชียวเหรอ? คุณยังไม่ได้กินข้าวเลยใช่ไหม? ทำไมคุณถึงไม่กินอาหารมื้อเที่ยงเสียก่อนล่ะ?”

เหอจื้อกังไม่คาดว่าเฉินผิงจะรีบมาที่นี่โดยไม่ได้กินอาหารมื้อเที่ยงเลย

“ผมไม่มีเวลามากนักหรอกนะ ไปกันเถอะ”

เฉินผิงฉุดเหอจื้อกังให้ลุกขึ้นแล้วลากเขาไปที่ประตู

ตอนที่พวกเขาก้าวออกมาจากประตูก็ชนเข้ากับกู้อวี่เหยาและกู้อวี่เฟย หญิงสาวทั้งสองคนต่างผงะเมื่อเห็นเฉินผิง

พวกเธอไม่เห็นเฉินผิงมาสักพักแล้ว ตอนนี้เฉินผิงกลับมาที่อวิ๋นเฉิงโดยไร้ซึ่งสัญญาณเตือนล่วงหน้า กู้อวี่เหยาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ว้าวุ่นที่ก่อตัวขึ้นภายในใจซึ่งเธอคิดว่าสงบลงไปแล้ว

“พี่เขย คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วพี่อวี่ฉีล่ะ?” กู้อวี่เฟยเอ่ยถามอย่างมีความสุข

“พี่สาวของคุณไม่ได้มาด้วยหรอก ผมมาที่นี่กับพี่ใหญ่เหอ” เฉินผิงตอบ

จากนั้นเขาก็ลากตัวเหอจื้อกังออกมา เขาไม่มีเวลาที่จะมาพูดคุยกับสาวๆ หรอกนะ

เมื่อเห็นเฉินผิงเดินผ่านไป กู้อวี่เหยาก็คิดจะเอ่ยปากพูดอะไรสักอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

“อวี่เหยา เธอไปกินอาหารมื้อเที่ยงกับอวี่เฟยก่อน ไม่ต้องรอฉันหรอก หลังจากจัดการธุระของพวกเราเสร็จ ฉันจะรีบกลับมา” เหอจื้อกังบอกเธอ

กู้อวี่เหยาไม่ได้พูดอะไรพลางมองเฉินผิงขึ้นรถไป หลังจากรถหายลับไปจากสายตา เธอก็ยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่อยู่ในตระกูลเว่ยในเสิ่งเฉิง กู้อวี่เหยารู้สึกหวาดกลัวจนขวัญกระเจิงและคิดว่าเธอคงต้องตายอยู่ที่นั่นแล้ว ตอนที่เฉินผิงปรากฏตัวมาช่วยเธอ ความสิ้นหวังกำลังแล่นผ่านอารมณ์ของเธอ และเธอก็ไม่มีวันลืมภาพที่เห็นเลย

“พี่คะ พี่กับเฉินผิงไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน เลิกคิดเรื่องนั้นได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็เป็นแฟนของพี่อวี่ฉี พี่คงจะไม่แย่งเขามาจากพี่อวี่ฉีใช่ไหม?” กู้อวี่เฟยเอ่ยเตือน

กู้อวี่เฟยเข้าใจกู้อวี่เหยาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง นับตั้งแต่เฉินผิงช่วยกู้อวี่เหยามาจากตระกูลเว่ยในเสิ่งเฉิง กู้อวี่เหยาก็เปลี่ยนไปมากทีเดียว