หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 684

เช่นเดียวกับซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ ทุกคนที่กำลังดูต่างลุ้นจนแทบนั่งไม่ติด

“อ๊าก!” ฉินเซียวหลินคำรามเสียงดังลั่นก่อนจะขว้างก้อนพลังแสงใส่เฉินผิง

นอกจากความร้อนแล้ว เฉินผิงยังสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่แผ่พุ่งมาทางเขา เขารู้สึกหนักอึ้งเหมือนแบกภูเขาบนบ่า

พื้นที่เขาเหยียบเริ่มร้าว จากนั้นสนามประลองก็พังทลายจนเขาร่วงลงด้านล่าง

ในตอนนั้นเอง ก้อนพลังแสงที่ถูกขว้างใส่เขาก็พุ่งผ่านรูบนพื้นแล้วตรงมาทางเฉินผิง

ทุกคนเห็นก้อนพลังแสงหายไปที่ใต้พื้นสนามประลอง ไม่มีใครเห็นว่าเฉินผิงเป็นยังไงบ้าง

“เขาจบเห่แล้ว”

“การที่ปรมาจารย์อาวุโสจะชนะปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธได้ก็เป็นแค่เรื่องเพ้อฝัน”

“ถึงเฉินผิงจะเป็นอัจฉริยะและมีร่างกายที่แกร่งจนน่าสะพรึง แต่ถ้ารู้จักถ่อมตัวเสียบ้างก็คงดีกว่านี้ โชคร้ายที่เขาใช้ร่างกายอันทรงพลังอย่างเสียเปล่า”

ฝูงชนรำพึงถึงความพ่ายแพ้ของเฉินผิง พวกเขาลุกจากที่นั่งและพร้อมจะกลับ

“คุณซู จบแค่นี้เหรอครับ?” ยูดงถาม

ซูฉางเซิงผิดหวังเล็กน้อย “ใช่ ฉันหวังอยู่ว่าเฉินผิงจะทำให้เราประหลาดใจได้ แต่ปรมาจารย์ผู้ฝึกยุทธแกร่งเกินไป เอาแต่พึ่งพาพลังกายที่แข็งแกร่งและฝีมือ มันไม่เพียงพอที่จะก้าวข้ามไปได้”

“คุณซู ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณถึงไม่ช่วยเฉินผิงล่ะครับ? คุณจะได้ขอยาจากเขาไง” ยูดงไม่เข้าใจการตัดสินใจของซูฉางเซิง

“แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะช่วยเฉินผิงจากการโจมตีของฉินเซียวหลินได้ พูดตามตรง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลฉินมีวิชาที่ทรงพลังขนาดนั้น” ซูฉางเซิงรำพึงพลางถอนหายใจ

ในตอนนั้น ฉินเซียวหลินยืนอยู่กลางสนามประลอง เขายิ้มเยาะด้วยท่าทีมั่นใจ ยามที่เขากวาดตามองฝูงชน ทุกคนต่างค้อมหัวให้เพราะไม่กล้าสบตาเขา

ตอนนี้การต่อสู้จบลงแล้ว ฐานะของฉินเซียวหลินในยุทธภพต้องสูงขึ้นมากเป็นแน่ ‘กระแสน้ำหลากที่พัดพาเรือได้ทุกลำ’ ชื่อเสียงของตระกูลฉินในจิงตูก็คงจะเพิ่มตาม