“หลังจากพวกเราลงเครื่องแล้ว คุณต้องทำตามคำสั่งของฉันนะ คุณต้องแสดงท่าทางลุ่มหลงฉันเพราะฉันยั่วยวนคุณได้สำเร็จ เพราะฉะนั้นคุณต้องแสดงท่าทีตกหลุมรักจนหน้ามืดตามัว มิฉะนั้น พวกเขาก็อาจจะจับโกหกได้” เสี่ยวหลานเอ่ยกระซิบเตือนเฉินผิง
เฉินผิงผงกศีรษะเล็กน้อยพลางกอดเสี่ยวหลานเอาไว้อย่างแนบแน่น เขาสูดดมกลิ่นหอมบนร่างของเธอแล้วมองเธอด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า
ในขณะเดียวกัน ราชาพิษก็มองดูตนเองในกระจกอยู่ในห้องนอนภายในหมู่บ้านหม่าว จากนั้นเขาก็ค่อยๆ หยิบรูปใบหนึ่งออกมา มันค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเหลืองเพราะผ่านกาลเวลามาเนิ่นนาน โดยมีชายหญิงคู่หนึ่งอยู่ในรูป
ผู้ชายคือราชาพิษเมื่อครั้งยังหนุ่ม ตอนนั้นเขามีเส้นผมดำสนิทและดูหล่อเหลาอยู่มาก ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงในภาพถ่ายก็งามสะท้านใจในชุดกระโปรงลายดอก ใบหน้าของเธอดูเหมือนกับอู่เม่ยเอ๋อร์กับเสี่ยวหลานมากทีเดียว
ราชาพิษมองผู้หญิงในภาพถ่ายแล้วค่อยๆ เอามือลูบไล้ใบหน้าของเธอ พลางกล่าวด้วยสายตาอ่อนโยน “เฟิ่งหลิง ผ่านมายี่สิบปีแล้วนะ ผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเดียว ตอนนี้ลูกสาวของคุณก็โตแล้ว พอโตขึ้นมา เธอเหมือนคุณมากเสียจนไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ได้เห็นเธอ ก็ชวนให้ผมนึกถึงคุณอยู่เรื่อย เมื่อยี่สิบปีก่อนคุณทรยศผม ตอนนี้ผมจะให้ลูกสาวของคุณต้องชดใช้ ดูสิ ผมเตรียมห้องเอาไว้แล้ว พอเธอกลับมา ผมก็จะจับเธอทำเมียซะเลย ผมเชื่อว่าตอนที่ได้ร่วมเตียงกับลูกสาวของคุณ ก็น่าจะรู้สึกเหมือนได้ทำเรื่องนั้นกับคุณ...”
ราชาพิษพึมพำกับตนเองพลางมองภาพถ่าย แววปรารถนาแผดเผาอยู่ในดวงตาของเขา ไม่นานใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยๆ เลือนหายไปจากการขัดถูแรงๆ
ทันใดนั้นก็มีคนเปิดประตูห้องนอนแล้วพรวดพราดเข้ามา ทำให้ราชาพิษถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจกลัว เขาจึงรีบโยนภาพถ่ายลงบนโต๊ะ
เป็นลูกน้องคนหนึ่งของราชาพิษนั่นเอง เมื่อเห็นว่าราชาพิษอารมณ์เสีย เขาก้รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เขารีบกล่าวด้วยสีหน้าซีดเผือดว่า “ราชาพิษ คุณหนูเสี่ยวหลานลงจากเครื่องแล้ว เธอน่าจะมาถึงหมู่บ้านหม่าวในอีกไม่กี่ชั่วโมงครับ...”
ลูกน้องก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาของราชาพิษ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...