หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 725

ทันทีที่พูดจบ เฉินผิงก็ปล่อยรัศมีที่น่าสะพรึงออกมาข่มขวัญพวกหมู่บ้านหม่าวโดยรอบ จนพวกเขาต้องถอยห่าง

“ดูท่าพลังของเฉินผิงจะเพิ่มขึ้นไม่น้อยเลย” จงเหมียนเหยียนกล่าวอย่างหวั่นเกรง

เราเคยสู้กับเฉินผิงหนหนึ่งที่จิงตู ไม่เห็นจำได้ว่าเขาเก่งขนาดนี้!

ราชาพิษเร่งพลังของรัศมีขึ้นเป็นสองเท่าแล้วปลดปล่อยใส่เฉินผิง คลื่นกระแทกที่เกิดจากรัศมีทั้งสองชนกันทำเอาต้นไม้รอบๆ หลุดลอยจากดินราวกับเผชิญพายุโหมกระหน่ำ

“เปลือกของด้วงพวกนั้นถูกเสริมพลังจนแข็งกว่าเหล็กอีก เฉินผิง” เสี่ยวหลานตะโกน “ปีกของพวกมันก็คมมากด้วย ระวังตัวนะ!”

ไม่นานเฉินผิงก็เห็นว่าพวกด้วงไม่ได้เป็นเพียงเกราะเท่านั้น ยามพวกมันกระพือปีก ราชาพิษจะกลายเป็นดั่งอสูรเม่น ร่างของเขาจะถูกปกคลุมด้วยใบมีดคมทุกหนแห่ง ใครก็ตามที่เข้าใกล้มากไปจะถูกเฉือนเป็นชิ้นๆ

“นางคนทรยศ! ฉันฆ่าเฉินผิงได้เมื่อไหร่แกเจอดีแน่” ราชาพิษจ้องเสี่ยวหลานเขม็ง ก่อนจะหันไปซัดหมัดใส่หน้าเฉินผิง

แรงปะทะจากหมัดของเขาที่อันตรายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ถูกเสริมให้ทรงพลังในระดับเหนือมนุษย์ด้วยการกระพือปีกกันอย่างพร้อมเพรียงของเหล่าด้วงนับล้านตัว กำปั้นที่รุนแรงดุจดาวตกพุ่งเข้าที่แก้มเฉินผิง

เฉินผิงมองแทบไม่เห็นเพราะปีกโลหะที่สะท้อนแสงจันทร์จนแสบตา เขาต่อยสวนราชาพิษอย่างดุดัน แม้แรงลมที่กระพือจากความเร็วหมัดของเขาจะขยี้ด้วงหลายตัวเป็นผุยผง แต่ตัวที่เหลือก็ยังเล็ดรอดเข้ามาเฉือนผิวหนังของเขาได้

เพราะเอาเสื้อให้เสี่ยวหลานไปแล้ว ผิวสีทองแดงกร้านแดดของเฉินผิงจึงไม่อาจป้องกันปีกคมกริบของด้วงได้ แค่ปะทะเวลาสั้นๆ ร่างของเขาก็เกิดแผลเล็กไปทั่ว แม้จะเล็กจนแทบมองไม่เห็น แต่ผิวหนังนอกร่มผ้าของเขาก็เสียหายอยู่ดี

ราชาพิษเป็นปลื้มเมื่อเห็นเฉินผิงหลั่งเลือด “ฮ่า! ดูท่าผิวกายของแกจะไม่ได้แกร่งเท่าที่ฉันคิดไว้”

ราชาพิษรีบตักตวงความได้เปรียบ เขากระโดดขึ้นแล้วชูแขนหมายจะโจมตีอีกรอบ สายลมโหมกระหน่ำจากพลังของเขากดทับทั่วทั้งสมรภูมิ ทำเอาชาวหมู่บ้านหม่าวถอยไปไกลกว่าเดิม

สายลมพัดพาเหล่าด้วงจากกายของราชาพิษ พวกมันผละจากเขาพร้อมตรงดิ่งไปที่เฉินผิง

ตูม!

เสียงหึ่งๆ ดังระงม พื้นตรงที่เฉินผิงยืนอยู่ยุบลงไปเมื่อเจอกับน้ำหนักของฝูงด้วงโลหะรวมกัน

ราชาพิษยิ้มอย่างผู้มีชัย ต่อให้เฉินผิงไม่โดนท่าของฉันเข้าไปจนแบนติดพื้น แต่ดูจากน้ำหนักของด้วงที่รวมกันมันต้องเละแน่นอน

ฉับพลันนั้น เสี่ยวหลานก็พุ่งเข้าใส่ขอบหินโดยหมายจะใช้กระแทกหัวตัวเอง ฉันยอมฆ่าตัวตายดีกว่าปล่อยให้ราชาพิษทำฉันแปดเปื้อน