เสี่ยวหลานหวาดกลัวจนตัวแข็งทื่อ เธอรีบหลบหลังเฉินผิงทันที ทั้งหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งเองแม้จะเคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อนเมื่อตอนที่ติดตามเฉินผิง ยังอดที่จะรู้สึกหวาดกลัวไม่ได้เมื่อเห็นเหล่าวิญญาณมากมายในครั้งนี้
ในขณะที่ทุกคนกำลังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เฉินผิงได้ทำการโบกมือเบาๆ เพื่อทำให้หมอกสีดำเหล่านั้นหายไปและทำให้ทั้งห้องกลับมาเป็นปกติ
“คะ คุณเฉิน พวกมันคือตัวอะไรกัน? อย่าบอกนะว่าพวกมันคือผี?” ซุนซือเหมี่ยวถามเฉินผิงหลังจากหายใจเข้าลึกๆ
อีกทางด้านหนึ่ง เริ่นเสียนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากจนนอนขดอยู่บนโซฟา เนื้อตัวสั่นอย่างไม่หยุดหย่อน แท้จริงแล้ว เขาดูเหมือนเงาของตัวเขาเองในอดีต
สีหน้าของเริ่นซือชงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขาขยับเข้าใกล้หนิงอวี่โดยสัญชาตญาณ
“สิ่งที่พวกได้เห็นนั้นเป็นเพียงหนึ่งในวิญญาณจากสามวิญญาณเจ็ดสัมผัสของคนๆ หนึ่ง เมื่อมีคนตายสามวิญญาณเจ็ดสัมผัสจะออกจากร่างของตนผู้นั้น หลังจากประสาทสัมผัสทั้งเจ็ดระเหยไป วิญญาณแห่งสวรรค์จะขึ้นไปบนท้องฟ้าในขณะที่วิญญาณแห่งโลกจะกลับสู่โลก และวิญญาณแห่งร่างกายจะกลับไปสู่วัฏจักรของการเวียนว่ายตายเกิด เมฆหมอกสีดำเหล่านั้นก็คือวิญญาณแห่งโลกนั่นเอง พวกมันรู้จักกันดีในชื่อที่เรียกว่าวิญญาณ หรือเรียกอีกอย่างก็คือผีนั่นเอง” เฉินผิงอธิบายแก่ซุนซือเหมี่ยว
แม้ว่าซุนซือเหมี่ยวจะยังคงสับสน แต่เขาก็ดูเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่าง เขาถามต่อ “ถ้างั้นไอ้วิชาควบคุมวิญญาณที่พูดถึงก่อนหน้านี้ก็คือใช้ในการจัดการวิญญาณพวกนี้ใช่มั้ย?”
เฉินผิงพยักหน้าตอบ “ถูกต้อง! วิญญาณพวกนี้เป็นเพียงพลังงานเท่านั้น แต่เดิมแล้วพวกมันอ่อนแอและไม่สามารถทำอันตรายใดๆ กับมนุษย์ได้ แต่ถ้ามีผู้ใดใช้วิชาควบคุมวิญญาณและพลังงานลบแก่พวกมัน วิญญาณที่อ่อนแอพวกนี้ก็จะกลายเป็นวิญาณที่ชั่วร้ายและทำร้ายผู้อื่น”
เมื่อได้บินเช่นนั้นซุนซือเหมี่ยวก็ตระหนักได้ในทันที และเขายังเข้าใจอีกว่าทำไมเขาถึงได้เข้าขัดขวางหนิงอวี่
ดูเหมือนว่าหนิงอวี่จะใช้วิชาควบคุมวิญญาณเพื่อทำร้ายเริ่นเสียนและครอบครัว จากนั้นเขาจึงเข้ามาทำการรักษาซูซู่เจินในเวลาต่อมา และทำให้พวกเราได้เห็นหมอกสีดำออกมาจากร่างกายของเธอด้วยตาของเราเอง
ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกสับสนมากกว่าเดิม เขาไม่ค่อยเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนั้น เพราะเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับทักษะวิญญาณ
“ไม่ว่ายังไง คุณเองคือส่วนหนึ่งของตระกูลเริ่น แต่คุณกลับทำร้ายครอบครัวของคุณเอง คุณรู้มั้ยว่ามีการพิพากษาอันศักดิ์สิทธิ์ในโลกวิญญาณ?” เฉินผิงพูดขณะสายตาจับจ้องไปที่เริ่นซือชง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...