ซูฉางเซิงกับเหล่าผู้อาวุโสทึ่งกับความเอื้อเฟื้อของเฉินผิง ทั้งที่เขายังอายุน้อยอยู่เลย
ที่เฉินผิงทิ้งของพวกนี้เอาไว้ ก็เพราะเขาไม่รู้ว่าจะรอดจากเกาะไร้นามได้หรือเปล่า ถ้าไม่เอาของพวกนี้ให้พวกเขาเก็บไว้ ก็เท่ากับฉันทำให้มรดกตกทอดของพวกเขาสูญหาย
เฉินผิงสั่งให้เอาปากกากับกระดาษมาให้เขา จากนั้นก็เค้นความจำเขียนตำรากลั่นยาขึ้นมา เขายังเอาเตาหลอมเสินหนงไปเปลี่ยนแทนเตาหลอมทองแดงที่สูงเท่าตัวคนในโถงเทพโอสถด้วย
ซูฉางเซิงกับผู้อาวุโสใจปลาบปลื้มเมื่อได้เห็นตำรากลั่นยาฉบับเต็มและเตาหลอมเสินหนง ของพวกนี้นับได้ว่าล้ำค่าที่สุดในหุบเขา
พวกเขาอุทิศทั้งชีวิตให้การกลั่นยา เพราะแบบนั้นจึงเชื่อว่าของทั้งสองอย่างจะช่วยเสริมประสิทธิภาพยาได้เป็นอย่างมาก
เมื่อเฉินผิงทำทุกอย่างเสร็จ องครักษ์ประจำหุบเขาก็พรวดพราดเข้ามาแล้วเอ่ยเสียงดัง “คุณซู มีคนจำนวนมากมาออกันที่หน้าหุบเขายาและขอให้เราส่งตัวคนมาให้..”
“ส่งตัว..คนมาให้เหรอ?” ซูฉางเซิงขมวดคิ้วสงสัย
เฉินผิงที่นึกขึ้นได้จึงบอกไปว่า “คงจะเป็นเซี่ยโหวตุนเซี่ยโหวตุนจากสำนักเทียนอู่ เขาคงรวบรวมคนมาตามล้างแค้นผม”
มีแต่เซี่ยโหวตุนที่รู้ว่าเฉินผิงอยู่ที่หุบเขายา อีกทั้งเขายังเป็นคนเดียวที่น่าจะกล้าเรียกร้องให้หุบเขาส่งตัวคนให้
“กล้าดียังไง! ฉันจะฆ่ามันที่บังอาจมาหาเรื่องหุบเขายา!” ซูฉางเซิงตวาดด้วยโทสะ
เขาไม่คิดว่าเซี่ยโหวตุนจะกล้าบากหน้ามาที่นี่ หลังจากเขาปล่อยให้รอดตัวไปในคราวที่แล้ว
การฆ่าเซี่ยโหวตุนไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลยสำหรับซูฉางเซิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...