หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 807

พอกู่หลิงเอ๋อร์ได้ยินดังนั้น รัศมีสังหารของเธอก็เริ่มแผ่วลง

หวังโชวจ้องซูอวี่ฉีอย่างขุ่นเคืองแล้วตวาด “บัดซบ กล้าดียังไงถึงมาทำร้ายฉัน? แกฤทธิ์เยอะนักใช่ไหม? คืนนี้แกเจ็บหนักแน่ จัดการมัน!”

เขาส่งสัญญาณมือให้ชายร่างกำยำทั้งสามเข้าไปจับซูอวี่ฉี

เฉินผิงที่ดูอยู่ไกลๆ รู้ว่าชายร่างกำยำเป็นแค่คนธรรมดา เขาจึงยังไม่ทำอะไร เขาคิดว่ากู่หลิงเอ๋อร์คงจัดการพวกมันได้สบาย แบบนั้นซูอวี่ฉีไม่น่าจะเป็นอะไร

“ดูนะ เดี๋ยวฉันจะใช้ไอ้พวกนี้เป็นเป้าซ้อม” ซูอวี่ฉีพูดก่อนจะพุ่งเข้าใส่ชายทั้งสาม

พริบตานั้นเธอก็ซัดกำปั้นใส่พวกเขา ท่วงท่าของเธอเร็วราวสายฟ้าแลบ

พลั่ก!

ชายกล้ามโตคนหนึ่งกระเด็นไปไกลก่อนที่ร่างของเขาจะร่วงลงชายหาด

พอชายอีกสองคนเห็นแบบนั้นก็ชะงักไป หวังโชวเองก็ไม่อยากจะเชื่อสายตา เขาไม่คาดคิดว่าหญิงสาวร่างบอบบางอย่างซูอวี่ฉีจะแข็งแรงขนาดนี้

เฉินผิงก็ตะลึงเช่นกัน หมัดของซูอวี่ฉีบ่งบอกว่าเธอเป็นผู้ฝึกยุทธที่ใช้กำลังภายในได้ หลายวันก่อนซูอวี่ฉียังเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา เธอใช้กำลังภายในได้ยังไงภายในแค่ไม่กี่วัน?

ที่จริงซูอวี่ฉีก็ทึ่งกับหมัดของตัวเองเช่นกัน หลังเธอหลุดจากภวังค์ก็หันไปหากู่หลิงเอ๋อร์แล้วพูดอย่างตื่นเต้น “กู่หลิงเอ๋อร์ นั่น..ฉันเพิ่งต่อยหมัดนั้นใช่ไหม? ทำไมฉันถึงแข็งแรงขนาดนี้?”

กู่หลิงเอ๋อร์ยิ้มแล้วตอบ “ตอนนี้เธอเป็นผู้ฝึกยุทธที่ใช้กำลังภายในได้แล้ว เธอจะต่อยใครให้กระเด็นได้ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะงั้นเธอถึงต้องควบคุมพลังของตัวเอง ไม่อย่างนั้นเธอคงได้ไปต่อยคนตายเข้าสักวัน”

ซูอวี่ฉีพยักหน้าก่อนที่เธอจะหันมาหาชายอีกสองคน ท่าทางเธอราวกับนักล่าจับจ้องเหยื่อ

เมื่อชายทั้งสองเห็นแววอำมหิตในดวงตาของเธอ พวกเขาก็เผ่นทันที ลืมไปเสียสนิทว่าทิ้งเจ้านายตัวเองไว้ข้างหลัง