หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 847

“ส่งมันมาให้ฉัน!” เฉิงคุนยังคงจ้องไปที่แก่นมังกร

เขาพุ่งฝ่าฝูงชนมายังทิศทางของเฉินผิงพร้อมกับมีดสั้นในมือ

ใบหน้าของซูอวี่ฉีมืดลงทันทีที่เห็นเฉิงคุนเข้ามาใกล้

เฉินผิงขมวดคิ้วก่อนจะเหยียดฝ่ามือออก เขาส่งคลื่นพลังตรงเข้าใส่มีดสั้น เสียงแตกของมีดดังกึกก้อง มีดสั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นอกจากนี้ คลื่นพลังยังส่งผลให้เฉิงคุนลอยกระเด็นออกไป

เฉิงคุนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินผิง เพราะเขาเป็นเพียงปรมาจารย์อาวุโสเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของเฉินผิงก็แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้าหลังจากที่เขาได้กินยาทำลายร่างไป ไม่มีทางที่เฉิงคุนจะล้มเขาได้

เฉิงคุนร่วงลงกับพื้น เขารู้สึกเหมือนกับว่าแขนของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เขามองเฉินผิงด้วยความหวาดกลัว

นั่นมันอะไรกัน? ระดับปรมาจารย์อาวุโสไม่มีทางทำเช่นนั้นได้! เว้นเสียแต่ว่าชายหนุ่มผู้นี้จะเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงมาตลอดเวลา

เฉิงคุนได้แต่จ้องมองเฉินผิงจากระยะไกล แม้ว่าเขาจะกระตือรือร้นที่จะได้สัมผัสกับแก่นมังกรเพียงใด แต่เขาก็ไม่กล้าพอที่จะแย่งชิงมันจากเฉินผิงอีก

“ดูแลซูอวี่ฉีแทนฉันด้วย” เฉินผิงกล่าวกับกู่หลิงเอ๋อร์

กู่หลิงเอ๋อร์มีพลังที่มากกว่าซูอวี่ฉี ซูอวี่ฉีอาจจะสามารถจัดการกับอันธพาลได้ แต่เธอไม่มีทางที่จะเอาชนะการต่อสู้ของระดับปรมาจารย์อาวุโส

กู่หลิงเอ๋อร์พยักหน้าตอบและก้าวออกมายืนอยู่ด้านหน้าของซูอวี่ฉีเพื่อคอยปกป้องเธอจากศัตรู

ขณะเดียวกัน เฉินผิงก็กลืนแก่นมังกรลงไปอย่างไม่ลังเล

พลังวิญญาณค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูเซลล์ในร่างของเขาทันทีที่เขากลืนแก่นมังกรลงไป จากนั้นเขาใช้พลังจิตตวิสุทธิดูดซับพลังวิญญาณเข้าสู่จุดชีพจรตันเถียน