หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 862

“โอ้ วิเศษมาก”

หลงรั่วถงถอนหายใจ

สาวใช้กำลังจะพูดต่อ แต่เมื่อเธอรู้ตัวว่าหลงจิ้งกั๋วกำลังเดินเข้ามา ด้วยความหวาดกลัวเธอจึงรีบวางอาหารลงและเดินออกไป

หลงจิ้งกั๋วเหลือบมองสาวใช้ที่กำลังเดินออกไปอย่างเร่งรีบ จากนั้นเขากันไปพูดกับหลงรั่วถง “หลงรั่วถง ชอบอาหารที่ฉันเตรียมให้มั้ย?”

เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ราวกับไม่ใช่คนที่กักขังเธอ

หลงรั่วถงมองไปที่เขาโดยไม่พูดอะไร เธอคุ้นเคยกับความเสแสร้งของเขาเป็นอย่างดี

ตลอดเวลากว่าสิบปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยพูดกับเขาเลยแม้แต่คำเดียว แม้ว่าเธอจะเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด เธอก็ไม่เคยเปล่งเสียงของเธอออกมาเลยสักครั้ง

เช่นเดียวกับหลงจิ้งกั๋ว เขาเองก็คุ้นเคยกับการแสดงออกของเธอเช่นกัน เขาทำทีเดินไปที่โต๊ะและหยิบส้อมขึ้น ก่อนจะชิมอาหารที่อยู่ในจาน

“สลัดจานนี้เค็มไปหน่อยนะ เนื้อฟักทองนี่ก็ไม่ค่อยนวลเท่าไหร่ โอ้ นั้นสเต็กนี่ ฉันจำได้ว่านี่คืออาหารจานโปรดของเธอสมัยยังเด็กนี่นา”

หลงจิ้งกั๋วยังคงแสดงความเห็นเกี่ยวกับอาหารขณะที่เขาชิมอาหารไปด้วย แย่อย่างไรก็ตาม หลงรั่วถงกลับนิ่งเงียบไม่พูดจา ดังนั้นหลงจิ้งกั๋วจึงเหมือนกับพูดกับตัวเขาเองก็ไม่ปาน

หลังจากกินไปไม่กี่คำ หลงจิ้งกั๋วเช็ดปากของเขาก่อนจะลุกขึ้น

“รั่วถง ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธอจะมีลูกชาย นอกจากนี้ เขายังได้ครอบครองแก่นมังกรอีกด้วย ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ถึงชาติกำเนิดของเขาเองแล้วนะและยังหวังจะมาช่วยเธออีกด้วย ฉันหวังจริงๆ ว่าเขาจะมาที่ตระกูลหลง ฉันหวังจะได้รู้จักกับเขามากขึ้น ยังไงเสีย เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานมากตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่เขาถูกทอดทิ้งแบบนั้น” เขาพูดอย่างเนือยๆ

เมื่อหลงรั่วถงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเธอก็แสดงออกถึงความวิตกกังวลทันที