หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 933

สิ่งที่ปรากฏชัดต่อสายตาของเขาคือหมาป่าตัวหนึ่งที่มีขนสีขาวราวกับหิมะ มันกำลังกัดเจ้าสัตว์อสูรกลืนสวรรค์อยู่

“หมาป่าสีขาวงั้นเหรอ?” เฉินผิงบอกได้ในทันทีแม้จะแค่เหลือบตามองว่าหมาป่าสีขาวตัวนั้นคือตัวเดียวกันกับที่เขาเจอในเกาะสะกดมังกร

และเจ้าหมาป่าตัวนั้นก็อยู่กับซูอวี่ฉีมาโดยตลอด แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่? หรือว่าซูอวี่ฉีกับคนอื่นๆ ก็อยู่บนเกาะด้วยเหมือนกัน?

เขามองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น และก็เป็นไปตามคาด เขาเห็นหลงอู่เดินเข้ามาพร้อมกับซูอวี่ฉีและคนที่เหลือ

เมื่อเห็นดังนั้น เฉินผิงก็โบกไม้โบกมือขึ้นราวกับเป็นเด็กตัวเล็กๆ

หากคนอื่นไม่ได้มาด้วย เขาก็คงจะกระโดดเข้าไปหาซูอวี่ฉีและกอดเธอให้แน่น

เมื่อซูอวี๋ฉีเห็นเขา ดวงตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น

เช่นเดียวกับ สายตาของกู่หลิงเอ๋อร์ที่เต็มไปด้วยความเบิกบานใจขณะที่เธอมองไปที่เฉินผิงจากด้านหนึ่ง

แต่เขาไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะมองตาเธอ เพราะเขารู้ว่าเขาจะไม่สามารถเผชิญหน้ากับจ้องมองแบบนั้นได้

“คุณหลง พวกคุณมาที่นี่ได้ยังไง?” เฉินผิงถามด้วยความประหลาดใจ

แทนที่จะตอบเขา หลงอู่กลับจ้องมองการต่อสู้ที่แสนโหดร้ายของซามูไรชาวต่าวกั๋วกับสมาชิกทีมกระทรวงยุติธรรมจากระยะไกล “เธอสองคนน่าจะไปตรงนั้นแล้วลองทดสอบความสามารถตัวเองดูนะ…”

ทันทีที่หลงอู่พูดจบ ซูอวี่ฉีกับกู่หลิงเอ๋อร์ก็ยิ้มกว้างและหายวับไปจากสายตาของเฉินผิง

ต่อจากนั้นก็มีภาพเงาสองร่างปรากฏขึ้นท่ามกลางความวุ่นวายในสนามรบ ร่างเงาทั้งสองเข้าล้างบางซามูไรจากต่าวกั๋วไม่ว่าร่างนั้นจะผ่านไปทางไหนก็ตาม

ในเหล่าซามูไรพวกนั้น คนที่อ่อนแอที่สุดยังเป็นถึงระดับปรมาจารย์ และอย่าลืมว่า ยังมีปรมาจารย์อาวุโสอีกหลายคนอยู่ในพวกนั้นด้วย ถึงแม้จะมีแอนดรูว์คอยช่วยเหลือ เราก็ยังต้องสู้กันมาจนถึงตอนนี้ แต่ตอนนี้ทิศทางของศึกนี้เปลี่ยนไปทันทีเมื่อซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์เข้าไปร่วมสู้ด้วย นั่นมันน่าประหลาดมาก ฉันเพิ่งจะแยกจากอวี่ฉีมาได้แค่เดือนเดียว แล้วพวกเธอจะก้าวหน้ามากขนาดนี้ได้ยังไง?