หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 116

เดิมทีหลิวหรูซวี่ต้องการจะแอบฟังต่อ

แต่แม่ของนางกำลังโบกมืออยู่ไกลๆ ส่งสัญญาณให้นางเข้าไปหา

“ดูเหมือนวันนี้คงไม่ได้พบจ้านอ๋อง ไว้คราวหน้าแม่จะหาโอกาสให้เจ้าอีกครั้ง รอเจ้ากับเขาเปลี่ยนข้าวสารให้กลายเป็นข้าวสุกเสียก่อน ถึงตอนนั้นต่อให้ลูกพี่ลูกน้องของเจ้าจะไม่ยินยอม แต่นางก็ทำอะไรเจ้าไม่ได้”

สายตาของน้าเซี่ยลอกแลกไปมาขณะเริ่มวางอุบาย

“ข้ารู้แล้ว” หลิวหรูซวี่กำลังครุ่นคิดถึงสิ่งที่นางแอบฟังเมื่อครู่

อนุภรรยาแซ่ซูกับอดีตนายประตูของเซี่ยเชียนฮวันกำลังสมรู้ร่วมคิดกัน พวกนั้นคิดจะทำอะไรกันนะ?

มันต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม หลิวหรูซวี่ก็ไม่คิดจะบอกเซี่ยเชียนฮวันเกี่ยวกับเรื่องนี้

ก็ใครให้เซี่ยเชียนฮวันไม่ไว้หน้านางล่ะ!

ด้วยแผนร้ายของอนุภรรยาผู้นั้น หึหึ ลูกพี่ลูกน้องของนางจะต้องทนทุกข์อย่างแน่นอน

...

เซียวเย่หลันไม่ได้มาทานข้าวในคืนนี้

เซี่ยเชียนฮวันจึงเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาสบายๆ

ในขณะที่นางอาบน้ำเสร็จและเตรียมที่จะเข้านอน ทันใดนั้น ก็เหมือนมีหินเล็กๆ ถูกปามาชนกับหน้าต่าง ส่งเสียงดัง “ตึกๆๆ” อยู่สามรอบ

เซี่ยเชียนฮวันยื่นมือออกไปผลักหน้าต่างเพื่อตรวจดูว่ามีอะไรผิดปกติ แต่กลับเห็นเงาร่างของชายผู้หนึ่งเดินออกมาจากเงาร่มไม้ ชายผู้นั้นคือเฟิงเยว่

“เจ้าเข้ามาได้อย่างไร” เซี่ยเชียนฮวันตกใจมาก

ถึงแม้ว่าหอหลันเซียงจะอยู่ไกล แต่เมื่อเร็วๆ นี้เซียวเย่หลันได้เพิ่มการลาดตระเวนของยาม แต่ทําไมคนนอกถึงแอบเข้ามาได้?

หรือว่าที่พักของนางคือโรงแรม ใครจะมาก็มา ใครจะไปก็ไป?!

เฟิงเยว่ทำท่าทำทางให้นางออกมา

เซี่ยเชียนฮวันลังเลอยู่สักพัก

จากความทรงจำของนาง เฟิงเยว่ผู้นี้ภักดีต่อนางโดยแท้จริง ครั้นยังเด็ก ตอนที่นางพบโจรภูเขา เขาพยายามปกป้องนางด้วยชีวิต ดังนั้นเขาไม่มีทางทำร้ายนางอย่างแน่นอน

บางทีเขาอาจวางแผนออกจากเมืองหลวง และอยากบอกลานางก่อนออกเดินทาง

เสี่ยวตงนอนอยู่ห้องโถงด้านนอก เซี่ยเชียนฮวันจึงค่อยๆ ย่องเดินออกไป จากนั้นก็เดินมายังลานบ้าน