หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 128

“เจ้าไปรอข้าที่ประตูฉางอู่ก่อน เมื่อข้าสนทนากับเสด็จพ่อเสร็จ ข้าจะกลับจวนพร้อมเจ้า”

เซียวเย่หลันแสดงสีหน้าปกติ

เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้า “ตกลง”

นางโค้งคำนับแล้วจากไป

ตอนนี้เอง ภายในห้องทรงพระอักษรก็เหลือเพียงสองคนพ่อลูก ฮ่องเต้กับเซียวเย่หลัน

ฮ่องเต้ยกพู่กันขึ้น กล่าวเสียงเรียบ “เด็กคนนั้นเปลี่ยนไปมาก ดูฉลาดมีมารยาท เจ้าควรปฏิบัติกับนางเป็นอย่างดี อย่ามัวคิดถึงนกกระจิบนกนางแอ่นตลอดทั้งวัน”

“พ่ะย่ะค่ะ” เซียวเย่หลันหลุบตาลง

ได้ยินเช่นนั้น ฮ่องเต้ก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ “คราวนี้กลับตอบตกลงอย่างรวดเร็ว ทำไม มีอะไรทำให้เจ้าเปลี่ยนใจ?”

“ลูกกำลังเรียนรู้ที่จะยับยั้งชั่งใจ”

“เจ้าเนี่ยนะ? คนหัวดื้ออย่างเจ้า ต่อให้ผ่านไปแปดชาติก็ไม่มีทางเรียนรู้ที่จะยับยั้งชั่งใจได้หรอก!” ฮ่องเต้สบประมาท

เซียวเย่หลันไม่รู้จะพูดอะไร จึงยืนอย่างเงียบๆ

“เจ้ากลับมาเมืองหลวงหลายวันแล้ว แต่ข้ายังไม่ได้เตรียมการสิ่งใดให้เจ้า ตอนนี้เจ้าลองเสนอความคิดของตัวเองออกมาสิ” ฮ่องเต้กล่าว

เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ลูกคิดว่าการฝึกทหารเป็นงานที่ดี”

ฮ่องเต้โบกมือ “นั่นมันงานของเสี้ยวเว่ยขุนนางขั้น 6 ดีร้ายอย่างไรเจ้าก็เป็นองค์ชาย จะไม่มีความทะเยอทะยานในราชสำหนักเลยหรือ ไม่ต้องกลัวคนจะหัวเราะเยาะหรอก พูดมา!”

“ไม่มีใครกล้าหัวเราะเยาะลูก”

“......”

คราวนี้เป็นฮ่องเต้ที่พูดไม่ออก

เขาไตร่ตรองสักครู่แล้วพูดว่า “เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน ข้าจะมอบกองทัพแดงให้แก่เจ้า เวลานี้อู่อันโหวก็อายุมากแล้ว ลูกๆหลานๆ ของเขาล้วนไร้ประโยชน์ หากทิ้งกองทัพแดงให้กับพวกเขาคงเป็นการเสียเปล่า ไม่สู้ให้เจ้ารับไปจะดีกว่า”

“ลูกรับคำสั่ง”

ใบหน้าของเซียวเย่หลันไร้ซึ่งอารมณ์ หลังจากที่รับคำสั่งแล้ว เขาก็เดินออกจากห้องทรงพระอักษรอย่างรวดเร็ว

ประตูฉางอู่

เซี่ยเชียนฮวันนั่งอยู่บนรถม้าด้วยความเบื่อหน่าย จู่ๆ รถม้าก็สั่นสะเทือน จากนั้นนางก็เห็นเซียวเย่หลันก้มตัวเดินเข้ามาในรถม้า

นางจึงหดตัวไปซุกตรงมุม ทำให้มีที่ว่างพอสำหรับผู้ชายตัวสูงกว่า 185 ซม.