หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 135

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ อย่าเพิ่งรีบร้อนใจไปไหน พวกเรายอมรับว่าละเลยไปเล็กน้อย ท่านอยู่ดื่มต่ออีกสักหน่อยเถิด”

สองพ่อลูกฉางหย่วนป๋อเข้าไปล้อมหน้าล้อมหลังเซียวเย่หลันไว้ แทบจะคุกเข่าร้องขอ

จู่ๆ เซียวเย่หลันก็หันหลังกลับเข้าไปในห้อง

พวกเขาดีอกดีใจยิ่งนัก แล้วรีบต้อนรับเซียวเย่หลันเข้าห้อง

“เหอะๆ ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะเสียดายสุราที่แม่นางซูกลั่นเองกับมือนี้สินะ” เซี่ยเหยียนจับถ้วยสุราสีขาวในมือของตนลูบเบาๆ แล้วยิ้มเยาะ

“หุบปากเสีย”

อันติ้งโหวจ้องบุตรชายตาเขม็ง”

เซี่ยเหยียนผู้เอาแต่ใจ เขาไม่เคยเชื่อฟังคำพ่อแม่อยู่แล้ว จึงได้เชิดหน้ากล่าวว่า “น่าสงสารน้องสาวผู้อ่อนโยนของข้าเหลือเกิน ต้องอยู่ในจวนอ๋องโดดเดี่ยวเดียวดายเพียงลำพัง ไม่รู้ว่าได้กินอาหารเย็นหรือยัง บัดนี้นางจะหิวโหยหรือไม่”

“น้องสาวของเจ้ากับคำว่าอ่อนโยน ไม่เชื่อมโยงกันแต่อย่างใด” เซียวเย่หลันตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

เซี่ยเหยียนจึงหุบปากลง

เขาพยายามที่สุดแล้ว

หากน้องเขยคนนี้ของเขาแกล้งทำเป็นฟังไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการสื่อออกมา ในตอนท้ายหากตกหลุมพรางฉางหย่วนป๋อ ก็ถือว่ารนหาที่เอง......

ในขณะเดียวกัน

เซี่ยเชียนฮวันกำลังนั่งกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ในห้องชั้นบน มือซ้ายถือขาไก่ มือขวาถือเนื้อย่าง นางกินดีกว่าพวกเซี่ยเหยียนและเซียวเย่หลันมากนัก

“คุณชายเจ้าคะ อย่าได้มัวแต่กิน ดื่มกับพวกเราสักหน่อยเถิด” หญิงสาวหน้าตาสะสวยทั้งหลายที่นั่งอยู่ด้านข้างยิ้มแล้วพยายามชวนดื่ม

“ข้าไม่ดื่ม ประเดี๋ยวยังมีเรื่องต้องจัดการ”

เซี่ยเชียนฮวันโบกมือปฏิเสธ

นางเดินหาไปหามา ทำเอาเสียนางหิวจึงต้องเปิดห้องเพื่อสั่งอาหารกินเสียก่อน จึงจะมีเรี่ยวแรงค้นหาต่อ