“ข้าไม่สนิทกับนาง มีเพียงเจ้าของหอแห่งนี้ที่รู้ว่านางเป็นใคร”
สตรีชุดเขียวดูเหมือนไม่อยากกล่าวถึงซูอวี้เออร์เท่าไรนัก
สตรีอีกนางหนึ่งกระซิบว่า “ก่อนหน้านี้พี่ชิงเคยแย่งชิงตำแหน่งนางคณิกากับซูอวี้เออร์ แต่นางพ่ายแพ้”
เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้า
จากนั้นนางก็รินสุราให้สตรีทั้งหลายไม่หยุด ในที่สุดพวกนางก็หลับคาโต๊ะด้วยความเมา
เมื่อได้ฟังเรื่องราวจากแม่นางทั้งหลายแล้ว เซี่ยเชียนฮวันจึงมั่นใจได้ว่าพวกเซียวเย่หลันอยู่ที่ห้องด้านล่างที่เคยเป็นห้องของซูอวี้เออร์อย่างแน่นอน!
นางมุ่งหน้าไปที่ชั้นสามอีกครั้ง
นางเดินไปรอบๆ เพื่อหาเบาะแส
และขณะที่เซี่ยเชียนฮวันกำลังจะเดินไปยังห้องท้ายสุดตรงระเบียงทางเดิน นางพบว่าทุกห้องไม่ได้จุดไฟ มีเพียงห้องตรงกลางเท่านั้นที่มีแสงเทียนส่องออกมาอย่างโดดเด่น
เซี่ยเชียนฮวันอ้อมไปบริเวณหน้าต่างของห้องนั้นเงียบๆ แล้วย่อตัวลงเพื่อแอบฟัง
"ทำไมท่านพ่อถึงได้ช้านัก..."
"เอาเถิดนะ เจ้าอดใจรอสักหน่อย..."
เป็นน้ำเสียงของน้าเซี่ยและหลิวหรูซวี่!
เซี่ยเชียนฮวันจึงได้เงี่ยหูฟัง
ในไม่ช้า นางก็ได้ยินแผนการคร่าวๆ ของจวนฉางหย่วนป๋อ
พวกเขาใส่ของบางอย่างลงไปในสุรากุ้ยฮัว ต่อให้ดื่มเก่งเพียงไร แค่ 3-4 แก้วก็เมาเสียจนไม่ได้สติแล้ว
อาศัยช่วงที่เซียวเย่หลันเมาจนไม่ได้สติ พวกเขาจะพยุงเซียวเย่หลันเข้าไปยังห้องหลิวหรูซวี่ เปลื้องผ้าของเขาออก ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมงค่อยให้คนบุกเข้าไปด้านใน
เช่นนั้นเซียวเย่หลันก็ไม่อาจปฏิเสธใดๆ ได้อีก
เขาจะต้องรับหลิวหรูซวี่เข้าจวน
เซี่ยเชียนฮวันต้องยอมรับว่าวิธีนี้แม้จะดูไร้สมอง แต่ก็ได้ผลมากที่สุด
นางแอบฟังอยู่สักพัก เมื่อได้ยินว่าน้าเซี่ยเดินทางจากไปแล้ว จึงได้แอบติดตามมาเช่นกัน นางมองไปรอบข้างเมื่อไม่มีใครจึงได้สลับหมายเลขห้องจนยุ่งเหยิง
"พวกเจ้ากลับไปนอนที่ห้องของตนเองให้สบายใจเถิด"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...