หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 140

เซี่ยเชียนฮวันรีบวิ่งไปที่ริมหน้าต่าง แต่ก็ไม่ทันที่จะจับอีกฝ่ายเอาไว้ได้

นางได้ยินเสียงเพียง "ตุ๊บ" ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างหล่นลงมาจากร่างของคนผู้นั้น เซี่ยเชียนฮวันหยิบขึ้นมาดูพบว่าเป็นปิ่นหยกขาวลายดอกเหมย

เป็นของของซูอวี้เออร์

เป็นนางจริงด้วย!

ซูอวี้เออร์มีสหายคนสนิทมากมายอยู่ในหอเทียนเซียง นางคงจะรู้แผนการของฉางหย่วนป๋อล่วงหน้า จึงได้แอบเข้ามาที่หอเทียนเซียง ก่อนจะนำหลิวหรูซวี่ไปวางไว้บนเตียงของคนขับรถม้า ส่วนนางเองจะเข้ามาแทนที่ร่วมเสพสมอารมณ์กามกับเซียวเย่หลัน

หากตอนนี้สามารถวิ่งตามซูอวี้เออร์ไปได้ ก็จะมีหลักฐานมัดตัวแน่นหนา

ต่อให้เซียวเย่หลันโง่เขลาสักเพียงใดก็คงมองนิสัยอันชั่วร้ายของนางออกจนได้

"เขาใกล้จะตายแล้ว!"

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงตะโกนของฝูงชนดังมาจากด้านนอก

เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะลังเล

หากนางวิ่งตามซูอวี้เออร์ไป แล้วใครจะไปช่วยหลิวหรูซวี่กับคนขับรถม้าเล่า

สองชีวิตเชียว

เซี่ยเชียนฮวันกำมือเล็กน้อย นางละความพยายามจะวิ่งไล่ตามซูอวี้เออร์ หันหลังกลับไปที่ห้องของหลิวหรูซวี่

"เจ้าคิดจะทำสิ่งใด อย่าเข้ามา!"

บ่าวรับใช้ของฉางหย่วนป๋อเข้ามารั้งเซี่ยเชียนฮวันไว้ด้วยความว่องไว

เซี่ยเชียนฮวันเห็นว่าคนขับรถม้าที่ถูกรุมกระทืบแทบสิ้นลมหายใจดังนั้น จึงตะโกนขึ้นเสียงดังว่า "เซี่ยเหยียน รีบเข้ามาช่วยข้าเร็ว!"

"ข้ามาแล้ว"

เซี่ยเหยียนถือว่าใช้ได้ทีเดียว เขารีบเข้าไปช่วยน้องสาวและดึงคนรับใช้เหล่านั้นออกไป

เซี่ยเชียนฮวันพุ่งกายเข้าไปหาคนขับรถม้าเเล้วจับชีพจรดูการเต้นของหัวใจเขา

ไม่ไหว ช่วยไม่ได้แล้ว

เดิมทีคนขับรถม้าก็ถูกวางยาพิษ อีกทั้งยังถูกฉางหย่วนป๋อและคนอื่นๆ รุมทุบตีทำร้าย นางยังไม่ทันจับชีพจรเขาเสร็จ เขาก็สิ้นใจเสียก่อน

เซี่ยเชียนฮวันเงยหน้าขึ้นมองดูหลิวหรูซวี่ที่อยู่บนเตียง

"กรี๊ด...กรี๊ด..."

แม้ตอนนี้บนร่างของนางจะไม่มีชายใดกดไว้ แต่หลิวหรูซวี่ยังคงอ้าปากค้างแล้วกรีดร้องต่อไป

ทางด้านของน้าเซี่ยไม่รู้ว่าวิ่งเข้ามาตั้งแต่เมื่อไร นางยืนอยู่ข้างเตียงด้วยความเป็นกังวลและทำตัวไม่ถูก อีกทั้งยังคิดอยากจะเอาผ้าห่มอุดปากของหลิวหรูซวี่เอาไว้ เพราะไม่อยากให้นางกรีดร้องออกมาเป็นที่อับอาย

"อย่านะ!"

เซี่ยเชียนฮวันรีบตะโกนร้องห้าม "นางถูกวางยาพิษ เจ้าทำเช่นนั้นนางจะรู้สึกแย่ลงกว่าเดิม!"