หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 148

"สลับกันหรือ?"

แววตาของเซียวเย่หลันมองมาอย่างเข้มงวด และจ้องไปที่เซี่ยเชียนฮวันไม่กะพริบ

ตอนที่เขาใช้กฎของทหารจัดการลงโทษอย่างรุนแรงโดยไร้ความเมตตา ผู้คนมากมายโน้มน้าวให้เขาหยุด หลังจากนั้นเขาก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์ไม่น้อย

แต่เขาไม่สนใจเลย

และคิดจะจัดการกับพวกที่นินทาเขาลับหลังด้วย

สตรีคนนี้ต้องการเกลี้ยกล่อมเขาเช่นเดียวกับพวกคนเหล่านั้นหรือ

"คำสั่งทหารนั้นหนักแน่นเช่นภูเขา เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าข้าทำสิ่งใดผิดไป” เซียวเย่หลันกล่าว

เซี่ยเชียนฮวันกลับมานั่งลงตรงหน้าของเขา “คำสั่งของทหารนั้นหนักแน่นก็จริง แต่เจ้าก็ควรจะแสดงความมีน้ำใจด้วย หากมีแต่พลังอำนาจแต่ไร้น้ำใจ ต่อให้พวกเขายอมฟังคำสั่งเจ้าเพียงผิวเผิน ในใจก็จะจดจำและขุ่นเคือง ไม่ได้จงรักภักดีต่อเจ้าอย่างแท้จริง"

เซียวเย่หลันยังคงนิ่งเงียบ

"อีกอย่าง เจ้าควรลงโทษบุตรชายของอู่อันโหวที่ยุยงจนเกิดปัญหา พวกเขาต่างหากคือผู้สร้างเรื่อง" เซี่ยเชียนฮวันกล่าวขึ้นต่อไป

ประโยคนี้ทำให้เซียวเย่หลันมองเซี่ยเชียนฮวันเปลี่ยนไปไม่น้อย

เขานิ่งเงียบแล้วกล่าวว่า "ข้าเองก็เคยคิดที่จะสังหารพวกที่ต่อต้านข้า แต่ทำเช่นนั้นมีแต่จะทำให้อู่อันโหวไม่พึงพอใจ และปลุกจิตวิญญาณที่ต้องการก่อกบฏของอู่อันโหวขึ้น ดังนั้นข้าจึงไม่ได้ทำ"

"สังหารพวกเขา คงจะมากเกินไป" ...

เซี่ยเชียนฮวันแอบถอนหายใจ โชคดีเหลือเกินที่คนๆ นี้ไม่ได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาท

หากเขาได้กลายเป็นฮ่องเต้ เขาคงจะกดขี่ผู้อื่นยิ่งกว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเสียอีก หรืออาจจะกลายเป็นฮ่องเต้ผู้มีชื่อเสียงด้านความโหดร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ของต้าเซี่ยก็ย่อมได้

เมื่อนางคิดว่าตนสามารถมีชีวิตอยู่ข้างกายเขาได้เนิ่นนานเพียงนี้ และยังนั่งคุยกับเขาได้จนถึงบัดนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว

"แม้จะเป็นเพียงการลงโทษ แต่อู่อันโหวก็รู้สึกไม่พึงพอใจอยู่ดี สู้สังหารไปเลยเสียดีกว่า ข้ารู้สึกมีความสุขกว่ายิ่งนัก” สีหน้าของเซียวเย่หลันดูไม่แยแส

ช่างเป็นชายหนุ่มผู้เลือดเย็นเหลือเกิน

"บาดแผลที่ท้องของเจ้ายังไม่หายดี บัดนี้ก็มีบาดแผลที่ศีรษะขึ้นมาใหม่อีก เจ้าจำเป็นต้องรักษาพักฟื้นตัวสักหน่อย อย่าได้อาฆาตแค้นผู้ใดมากนัก" เซี่ยเชียนฮวันกลอกตามอง