หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 178

“เซียวเย่หลัน ทำไมท่านถึงมาที่นี่”

เซี่ยเชียนฮวันจำเป็นต้องเงยหน้าสบตาอันดุร้ายและเย็นชาคู่นั้น

ความโกรธของเขารุนแรงกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด

ความเย็นชาที่หนาวถึงกระดูก และแววตาชิงชังขยะแขยงคู่นั้น มันทำให้เซี่ยเชียนฮวันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงค่ำคืนอันแสนเจ็บปวดกับเซียวเย่หลัน

เหงื่อเย็นๆ ผุดขึ้นมาบนฝ่ามือนาง

“รักษาฮองเฮาซะ”

ในที่สุดเซียวเย่หลันก็ปล่อยเซี่ยเชียนฮวัน จากนั้นก็ผลักนางไปทางตั่งนอนอย่างไม่ปราณี

เซี่ยเชียนฮวันลูบคอพลางไอออกมา นางตอบกลับเสียงแหบพร่าว่า “ไม่ใช่ว่าข้าก็รักษาฮองเฮามาตลอดหรือ? ท่านคิดว่าข้าอยู่ที่นี่เพื่ออะไร?”

“ไม่จำเป็นต้องหลอกข้าอีกต่อไป”

เซียวเย่หลันจ้องมองนาง ก่อนจะพูดออกมาทีละคำ

เขามองนางราวกับมองคนทรยศ

เซี่ยเชียนฮวันพลันชะงัก หรือว่านอกจากชายสวมหน้ากากแล้ว แม้แต่เซียวเย่หลันก็มองนางออก

ไม่ เป็นไปไม่ได้

เซียวเย่หลันไม่เข้าใจจิตใจของผู้หญิง กระทั่งท่าทางเสแสร้งของซูอวี้เออร์ก็ยังมองไม่ออก เป็นไปไม่ได้ที่จะพบเบาะแสจากการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของนาง

ยิ่งไปกว่านั้น...

ก็ดังที่ชายสวมหน้ากากกล่าว เซียวเย่หลันไม่รู้จักนาง เขาไม่สนใจนางด้วยซ้ำ

“ท่านพูดให้ชัดเจนก่อน ข้าหลอกลวงอะไรท่าน”

เซี่ยเชียนฮวันกำหมัดขวาเล็กน้อยแล้วปรายตามองเขา

เซียวเย่หลันเหลือบมองฮองเฮาที่ยังไม่รู้สึกตัว ก่อนจะกล่าวเสียงเย็นชา “ข้าไปพบหมออีกคน นางวินิจฉัยว่าในเหล้าไม่มีพิษ และเมื่อเจ้าบอกว่ามันมีพิษ มันจึงเป็นการวินิจฉัยผิด”

“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง” เซี่ยเชียนฮวันอุทานเบาๆ

“นางบอกเจ้าว่าวินิจฉัยผิด แต่ข้าไม่คิดอย่างนั้น”

เซียวเย่หลันมองใบหน้าเล็กๆ ที่ขาวซีดของสตรีผู้นี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยคลื่นอารมณ์ที่ซับซ้อน บอกมิได้ว่าอารมณ์ไหนที่รู้สึกมากกว่ากัน

เขาเอื้อมมือไปบีบคางนาง “เซี่ยเชียนฮวัน ข้ารู้จักเจ้าดี เจ้าไม่เคยผิดพลาดในการรักษา ดังนั้นเจ้าจึงจงใจบอกว่าในเหล้านั้นมีพิษ เพื่อแก้แค้นข้ากับหมิงเฟย”

“ฮ่าๆ”