หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 19

"ที่แท้ก็เป็นน้องสาวของทหารองค์รักษ์เย่นี่เอง ตอนนี้อาการของเขาเป็นอย่างไรบ้าง ยังตัวร้อนอยู่ไหม"

ปฏิกริยาแรกของเซี่ยเชียนฮวันคือเห็นเสี่ยวตงเป็นญาติของคนไข้ของตัวเอง จึงถามอาการของเย่ซิ่นออกไปว่ายังต้องให้นางไปดูอาการอีกหรือไม่

สีหน้าของเสี่ยวตงเต็มไปด้วยความขอบคุณ "ขอบพระทัยพระชายาที่เป็นห่วง ได้ท่านมารักษาอาการ พี่ชายของบ่าวดีขึ้นมากแล้วเพคะ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของบ่าว"

พูดไปๆ นางก็จะคุกเข่าให้เซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันประคองแขนของนางขึ้นมากอนว่า "ไม่ถึงขั้นเป็นผู้มีพระคุณหรอก ข้าก็เพียงทำเรื่องที่หมอทุกคนควรจะต้องทำเท่านั้น!"

จะว่าไปครอบครัวขององค์รักษ์คนนั้นก็ช่างเป็นคนซื่อเหลือเกิน

ที่เขาบาดเจ็บหนักขนาดนั้น ก็เป็นเพราะถูกเจ้าของร่างเดิมใส่ความ ตอนนี้นางช่วยชีวิตเขาไว้ กลับกลายเป็นว่ามีบุญคุณต่อครอบครัวเขาไปซะงั้น

"พระชายา ให้บ่าวช่วยท่านล้างหน้าแต่งตัวเถิดเพคะ" เสี่ยวตงพูดอย่างนอบน้อม

เซี่ยเชียนฮวันพยักหน้า แล้วนั่งลงตรงหน้ากระจกทองเหลือง

นางเห็นว่าเด็กคนนี้ดูเป็นคนมีไหวพริบ เวลาทำงานก็คล่องแคล่ว หวีไปแค่สองสามทีก็เกล้าผมให้นางเสร็จเรียบร้อย ก็รู้สึกพอใจ

หลังจากแต่งตัวเสร็จ เซี่ยเชียนฮวันเขียนใบสั่งยาใบหนึ่งส่งให้กับเสี่ยวตง "เจ้าไปหาร้านยาสักร้าน ซื้อยาสิบกว่าตัวนี้มาให้ครบ"

เมื่อคืนหลังจากได้ฟังที่นางเว่ยพูดแล้ว เซี่ยเชียนฮวันก็รู้ได้ว่าเซียวเย่หลันเป็นผู้คุมกำลังทหารอยู่ สถานการณ์ค่อนข้างจะอันตราย ในเมื่อเขาเคยถูกคนเล่นงานมาครั้งหนึ่ง ก็จะต้องมีครั้งที่สองอีกแน่นอน

ถึงแม้นางจะเป็นพระชายาแค่ในนาม แต่ก็ไม่อยากติดร่างแหซวยไปด้วย จะต้องเตรียมปรุงยาแก้พิษที่อาจถูกใช้บ่อยไว้ก่อน กันไว้ดีกว่าแก้

เสี่ยวตงรับใบสั่งยาไป นางไม่ได้พูดอะไร

แต่ว่าพอเดินไปได้สองก้าวนางก็หันกลับมาถาม "พระชายา บ่าวมีเรื่องที่จะต้องรายงานก่อนเพคะ ได้ยินว่าองค์รัชทายาทกับพระชายาองค์รัชทายาทมา กำลังดื่มชากันอยู่ที่โถงหน้าเพคะ"

"อืม ข้ารู้แล้ว"

เซี่ยเชียนฮวันโบกมือเบาๆ

นางกำลังคิดอยู่ว่า องค์รัชทายาทกับพระชายาองค์รัชทายาทมาเยี่ยมถึงบ้าน แต่กลับไม่มีใครมารายงานนาง ในแวดวงสังคนชั้นสูงในเมืองหลวงนี้ นางเป็นที่รังเกียจมากขนาดไหนกันหนอ...