หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 20

"ดูจากรูปร่างเจ้าแล้วก็น่าจะประมาณห้าขวบ ไม่ใช่เด็กผีแล้วจะเป็นอะไร"

เซี่ยเชียนฮวันได้คืบจะเอาศอก เมื่อบีบแก้มซ้ายเสร็จก็ไปบีบแก้มขวาต่อ เมื่อเห็นเจ้าเด็กอ้วนโมโหจนหน้าพองกลมเหมือนปลาปักเป้าแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้

"น่าโมโหนัก ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับข้าเลยนะ!" เด็กอ้วนเท้าสะเอวอย่างโมโห

"โอ๊ะ เจ้าเด็กผีวางท่าใหญ่โตเชียวนะ หรือว่าเจ้าจะเป็นเซียนน้อยที่อยู่ข้างกายเง็กเซียนฮ่องเต้เหรอ"

เซี่ยเชียนฮวันจงใจพูดล้อ

นางเห็นเจ้าเด็กอ้วนมีเครื่องประดับที่เป็นทองคำห้อยคอ ก็รู้ได้ว่าเขาจะต้องไม่ใช่ลูกของชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แต่ฐานะของตัวนางก็ไม่ได้ต่ำต้อยนะ ถึงอย่างไรก็มีศักดิ์เป็นญาติกับไทเฮาองค์ปัจจุบัน คงไม่ถึงขนาดแค่จะบีบแก้มเด็กเล่นไม่ได้เลยหรอก

"เชอะ!"

ถึงอย่างไรเจ้าเด็กอ้วนก็ยังเป็นแค่เด็ก เมื่อถูกเซี่ยเชียนฮวันแกล้งมากๆ เข้าก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรเพื่อเป็นการตอบโต้ จึงทำได้เพียงจ้องหน้านางอย่างโมโห

สายตาของเขามองไปเห็นสมุนไพรในมือของเซี่ยเชียนฮวัน เขาจึงยื่นมือกลมๆ เล็กๆ ไปแย่งมาทันที!

"พี่สาวนิสัยไม่ดี มาจับข้าให้ได้สิ!"

เด็กอ้วนยกสมุนไพรในมือขึ้น หัวมุดวิ่งเข้าไปในดงหญ้า วิ่งไปพลางก้นก็ส่ายดุ๊กดิ๊กไปพลาง

"นี่ รอก่อนสิ!" เซี่ยเชียนฮวันรีบวิ่งตามไปทันที

นางไม่ได้อยากเอาสมุนไพรที่ไร้ค่าพวกนั้นกลับมาหรอก แต่สวนดอกไม้นี้ทั้งกว้างแถมไม่มีคนคอยดูแล เด็กๆ วิ่งซนไปทั่วแบบนี้ อันตรายเกินไป

เด็กอ้วนก้าวขาสั้นๆ ของเขาวิ่งไปซ้ายทีขวาที ท่าทางดูคล่องแคล่วว่องไว

เซี่ยเชียนฮวันไล่ตามอยู่ประมาณสิบห้านาที ในที่สุดก็จับเจ้าเด็กผีนี่ได้ที่ข้างสระน้ำ นางอุ้มเขาขึ้นมากอด "ยังจะซนอีกไหม"

เด็กอ้วนสะบัดมือของเซี่ยเชียนฮวันออกไม่ได้ ก็เลยจำใจยอมมอบสมุนไพรกลับไปให้ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง "ก็ได้ รอบนี้ถือว่าเจ้าชนะ ต่อไปข้าจะเป็นฝ่ายไล่จับเจ้าเอง!"

"เจ้าเด็กผี เล่นสนุกติดลมแล้วซินะ"

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะอย่างสุดกลั้น ใช้นิ้วดีดหน้าผากเขาไปทีหนึ่ง

นางปล่อยเจ้าเด็กอ้วนลงบนพื้น ตบหัวเล็กๆ นั้นเบาๆ" รีบกลับไปหาพ่อแม่ของเจ้าเถอะ อย่ามัวมาเดินเล่นอยู่แถวนี้คนเดียว"

"เจ้าจะไม่เล่นกับข้าแล้วเหรอ"

เด็กอ้วนเงยหน้าขึ้นมามองด้วยใบหน้าที่ผิดหวัง

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มออกมาก่อนจะบีบแก้มกลมๆ ของเขาอย่างหมั่นเขี้ยว "อีกเดี๋ยวพี่สาวมีธุระที่จะต้องทำต่อ ถ้าหากว่าเจ้าชอบเล่นกับพี่ ต่อไปก็ค่อยมาหาพี่ที่นี่อีกก็ได้"

"สัญญานะ!"