หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 195

เซียวเย่หลันพาซูอวี้เออร์มาทานอาหารเที่ยงกับพระสนมหมิง

สนมหมิงเห็นเซี่ยเชียนฮวันมาปรากฏตัวขึ้นมา ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เพียงบอกสาวใช้ว่า “เพิ่มตะเกียบอีกคู่”

“แค่ก ไม่ต้องเจ้าค่ะ ความจริงข้าทานอาหารมาแล้ว...”

อาหารมื้อนี้ เซี่ยเชียนฮวันไม่อยากเข้าร่วมเลยจริงๆ

แต่พูดไม่ทันขาดคำ เสียงท้องของนางก็ร้องดัง “โครกคราก” ทำให้บรรยากาศที่น่าอึดอัดใจอยู่แล้วยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

“เจ้ากลัวข้าจะวางยาพิษในอาหารหรือ”

หมิงเฟยเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตาที่มืดมน

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีทางเลือก นางเดินไปนั่งที่เก้าอี้ว่าง คิดจะทานสักคำสองคำพอเป็นพิธีแล้วจากไป

เซียวเย่หลันมีสีหน้าตายด้าน ส่วนซูอวี้เออร์ทำสีหน้านางชาเขียว นอกจากนี้ยังมีสนมหมิงที่แผ่กลิ่นไอผีสาวเป็นระยะๆ...อาหารดีแค่ไหน ก็กลืนไม่ลง

“ท่านอ๋องไม่เคยบอกหม่อมฉันเลย ว่าเสด็จแม่ชอบอาหารมังสวิรัติ เสด็จแม่นับถือพุทธหรือเพคะ?”

ซูอวี้เออร์ทำตัวออดอ้อนกับเซียวเย่หลันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพยายามจะดึงพระสนมหมิงเข้ามาร่วมด้วย เพื่อกันเซี่ยเชียนฮวันเป็นคนนอกในครอบครัวนี้

สนมหมิงหยิบตะเกียบขึ้นมา กล่าวเสียงเรียบเฉยว่า “ข้าไม่ได้นับถือพุทธ เพียงแต่เห็นเนื้อแล้วนึกถึงคนตาย”

ซูอวี้เออร์ไม่คาดคิดว่าจะได้รับคําตอบแบบนี้ จึงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

แต่ในไม่ช้านางก็ฟื้นรอยยิ้มขึ้นมา “ในเมื่อเสด็จแม่ชอบทานมังสวิรัติ สักวันหนึ่งอวี้เออร์จะลงมือทำให้ท่านชิมสักจาน รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน”

“อือ”

สำหรับท่าทางเป็นมิตรของซูอวี้เออร์ สนมหมิงก็ไม่ได้แสดงท่าทีที่รังเกียจ

ดวงตาของเซียวเย่หลันแสดงความพอใจออกมา ตอนแรกเขากังวลว่าซูอวี้เออร์จะเข้ากับสนมหมิงได้ดีหรือไม่ แต่เห็นแบบนี้แล้ว ดูเหมือนว่าอวี้เออร์จะรู้วิธีทำให้คนชื่นชอบ

สิ่งนี้ทำให้ซูอวี้เออร์อดยิ้มขึ้นมาอย่างมีชัยมิได้

นางใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้พยายามใกล้ชิดกับพระสนมหมิง “ไม่รู้ว่ารสชาติอาหารบ้านเกิดของเสด็จแม่เป็นอย่างไร ไม่แน่ว่าอวี้เออร์อาจจะได้ทำออกมาได้”

เมื่อได้ยินซูอวี้เออร์พูดถึงบ้านเกิดของสนมหมิง เซี่ยเชียนฮวันก็แอบเงยหน้าขึ้น

แม้ว่าสนมหมิงจะแสดงสีหน้าไร้ความรู้สึก แต่ในส่วนลึกของดวงตากลับมีร่องรอยคิดถึงจางๆ ไม่ว่าคนจะเย็นชาแค่ไหน แต่ในใจก็อาจจะคิดถึงบ้านเกิด

“อาหารบ้านเกิดของข้า มีรสเผ็ด” สนมหมิงกล่าวเสียงเรียบ