หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 205

บนสมุดนั้นบันทึกสิ่งใดไว้?

เฉิงกุ้ยเฟยและโอรสธิดาต่างมองหน้ากันไม่กล้าเอ่ยสิ่งใด

กระดาษเพียงไม่กี่แผ่น

ฮ่องเต้กลับทรงใช้เวลาอ่านอยู่ นับสิบนาที

ยิ่งอ่านสีพระพักตร์ก็ยิ่งมืดมนลง

จนกระทั่งเปิดไปถึงหน้าสุดท้าย ฮ่องเต้ได้วางบันทึกลงบนโต๊ะ มองมาทางเฉิงกุ้ยเฟยด้วยแววตาอันเยือกเย็น "อวี้หย่า นี่คือลูกที่เจ้าอบรมสั่งสอนมาหรือ"

"ฝ่าบาทเพคะ เกิดเรื่องใดขึ้น ท่านตรัสเช่นนี้ทำให้หม่อมฉันตื่นตระหนกตกใจจนเหงื่อตก"

บัดนี้เฉิงกุ้ยเฟยกระสับกระส่ายใจยิ่งนัก

"พวกเจ้าดูเองเถิด!"

ฮ่องเต้โยนสมุดเล่มนั้นใส่หน้าเฉิงกุ้ยเฟย

นางค่อยๆ เปิดมันออกด้วยความระมัดระวัง เมื่ออ่านดูก็ต้องตกตะลึง

เนื้อความในนั้น บันทึกถึงองค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียนเข้ายึดพื้นที่ทำกิน เก็บกักอาหารไว้เป็นการส่วนตัว!

และการยึดครองที่ดินเพาะปลูกและเก็บกักอาหาร เป็นเรื่องที่ฮ่องเต้ทรงกังวลใจมากที่สุดในช่วงนี้

เดิมทีเขาคิดว่า หลังจากประกาศกฎหมายใหม่ไปแล้ว ชี้แจงอย่างชัดเจนว่าหากผู้ใดขัดขืนจะถูกโบยหนึ่งร้อยไม้!

"เสด็จพ่อเพคะ เรื่องนี้ลูก ลูกถูกหลอกลวงใส่ร้าย หาได้เกี่ยวข้องกับลูกแต่อย่างใด!"

เซียวหมิงเซียนหน้าเขียวหน้าเหลือง

และสิ่งที่นางกล่าว ก็มีเหตุผลอยู่บ้างเล็กน้อย

ในฐานะธิดาของสนมซึ่งเป็นที่โปรดปราน และธิดาซึ่งฮ่องเต้ทรงชื่นชอบมากที่สุด จึงมีขุนนางมากมายมักจะนำของมาให้นางเป็นการแสดงถึงน้ำใจ และมีที่ดินบางส่วนที่พวกเขาไปยึดมาจากชาวบ้าน

"น้องเจ็ด บันทึกนี้เจ้าได้แต่ใดมา มีคนสร้างขึ้นเพื่อต้องการใส่ร้ายเซียนเออร์หรือไม่!"

องค์ชายรองเอ่ยถามด้วยสีหน้าซีดเผือด

เขาและน้องสาวมีผลได้ผลเสียต่อกัน บัดนี้เขาสูญเสียตำแหน่งเสนาบดีฝ่ายบริหารไปแล้ว หากว่าเซียวหมิงเซียนจะไม่ได้รับความโปรดปรานจากเสด็จพ่ออีก เงินในมือก็จะร่อยหรอลงเรื่อยๆ !

เซียวเย่หลันมองไปที่เขาด้วยใบหน้าอันเย็นชา "หลักฐานเหล่านี้ ท่านเจ้าเมืองจากศาลาว่าการเป็นผู้รวบรวมมาเนิ่นนานหลายปี หากพี่รองมีข้อสงสัย ที่ศาลาว่าการยังมีหลักฐานมากกว่านี้"