หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 206

"ลูกมีวิธีลดโทษให้แก่เซียวหมิงเซียน"

จู่ๆ เซียวเย่หลันก็เอ่ยข้อเสนอขึ้น

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

"จงว่ามา" ฮ่องเต้ตรัสถาม

ถึงอย่างไร เขาก็ไม่อยากให้ลูกสาวของตนต้องตายภายใต้ไม่โบย

มุมปากของเซียวเย่หลันเผยอขึ้น สื่อความหมายเยาะเย้ยเล็กน้อย แล้วมองไปทางองค์ชายรอง กล่าวด้วยน้ำเสียงต่ำทุ้มว่า "กฎหมายนั้นมีข้อระบุไว้อีกว่า หากผู้กระทำผิดร่างกายบอบบางเกินจะรับโทษ สามารถให้ผู้ที่เป็นญาติสนิทที่สุดรับโทษแทนได้"

"พี่รองฝึกวิทยายุทธมาเนิ่นนาน ร่างกายแข็งแรงกำยำยิ่งนัก ถูกโบยเพียงร้อยกว่าไม้ คาดว่าคงไม่เป็นไรมาก สองพี่น้องเจ้ามีสุขร่วมเสพมีทุกข์ร่วมต้าน ช่วยกันรับความผิดนี้คนละนิดหน่อยเป็นไร"

เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกมา ทุกคนก็ละสายตามองไปที่องค์ชายรอง!

องค์ชายรองทำตัวไม่ถูก

เขากล่าวอย่างตะกุกตะกักว่า "เอ่อ...ร้อยกว่าไม้ คาดว่าข้าเองก็คงจะ..."

บางทีเซียวหมิงเซียนอาจไม่ตาย แต่เขาก็จะต้องนอนซมกับบาดแผลที่ได้มาโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วย!

"ฉงเออร์ เจ้ารับโทษแทนน้องสักหน่อยเถิด เจ้าอยากจะเห็นน้องสาวเจ้าถูกโบยจนตายงั้นหรือ?"

เฉิงกุ้ยเฟยตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา แล้วเข้าไปจับมือขององค์ชายรองเอาไว้

บัดนี้องค์ชายรองยากจะลงจากหลังเสือ

เขาไม่อยากเข้ามารับโทษแทนเซียวหมิงเซียน แต่หากเขาปฏิเสธ ก็จะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวในสายตาของเสด็จพ่อ

ด้วยไร้หนทางอื่น เขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าอย่างโกรธแค้น "ย่อมได้! ลูกจะร่วมรับโทษโบยสองร้อยไม้นี้กับนางเอง”

บัดนี้องค์ชายรองไม่รู้ว่าควรจะโมโหน้องสาวผู้โง่เขลา หรือเกลียดแค้นเซียวเย่หลันที่ใช้วิธีนี้แก้แค้นด้วยดี

"หากพี่รองกังวลว่าคนอื่นลงโทษแล้วจะหนักมือ ให้ข้าโบยเองก็ได้... ข้าจะลงโทษพวกเจ้าเอง"

แววตาของเซียวเย่หลันเยือกเย็น ขณะที่สบตากับองค์ชายรองมุมปากของเขาก็เผยอขึ้น