หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 208

หรือจะเป็นโรคระบาด?

เซี่ยเชียนฮวันแอบสงสัยอยู่ในใจ

สำหรับนางแล้ว โรคหวัดไม่ใช่โรคน่ากังวลอะไร แต่ในสมัยนี้การเป็นไข้หนาวสั่นอาจถึงแก่ชีวิตได้

"นี่ พวกเจ้าอย่าได้เอาแต่ไปที่ถงซ่านถัง ไม่รู้หรอกหรือว่าท่านหญิงหยวนหลี่เป็นพวกจอมปลอม? ใครที่ป่วยก็รีบมารักษาที่ฮัวเยว่ถังของเราเร็ว!"

เซี่ยเหยียนเห็นว่าอีกฝั่งครึกครื้นมีคนมากมาย แต่ทางด้านของตนกลับเงียบกริบ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโมโห

เขาวิ่งออกไปตะโกนเสียงดังที่ด้านนอก

ผู้จัดการชิวหมิ่นเห็นเซี่ยเหยียนตะโกนดังนั้นก็หัวเราะขึ้นว่า "เป็นเรื่องปกติหากโรงเตี๊ยมจะออกไปเรียกลูกค้า แต่ไม่เคยเห็นโรงหมอต้องออกไปเรียกลูกค้าเช่นนี้มาก่อน!"

เซี่ยเชียนฮวันถึงกับเหงื่อตก

นางรีบเดินออกไปดึงชายเสื้อของเซี่ยเหยียนเอาไว้ กระซิบว่า "ท่านพี่ อย่างน้อยท่านก็เป็นโหวน้อย เหตุใดจึงไปทำหน้าที่เหมือนบ่าวรับใช้กันเล่า"

"วันนี้โณงหมอของเจ้าเปิดกิจการเป็นวันแรก พี่ไม่สนใจเรื่องรักษาหน้าตาของตนหรอก ต้องช่วยเรียกลูกค้าให้เจ้าก่อน"

เซี่ยเหยียนตบไปที่หลังมือของเซี่ยเชียนฮวันเบาๆ

หากจะเทียบกันเรื่องเอาอกเอาใจ รักทะนุถนอมน้องสาวละก็ เขาเซี่ยโหวเหย่น้อยไม่เคยแพ้ใครมาก่อน

เซี่ยเชียนฮวันเผยอมุมปากยิ้มขึ้นเล็กน้อย

พี่ชายที่ดูเป็นคุณชายไม่ได้เรื่องได้ราวของนาง แม้แต่ละวันจะไม่เอาการเอางานนัก แต่ทำให้นางอบอุ่นใจมากจริงๆ

"เจ้าหนูน้อยคนนั้นน่ะ! รีบพาพ่อของเจ้ามารักษาที่นี่เร็วถงซ่านถังเต็มไปด้วยผู้ป่วย พวกเจ้าจะเบียดเสียดกันที่นั่นเพื่ออะไร?"

กว่าเซี่ยเหยียนจะไปลากชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งแบกผู้ป่วยไว้เข้ามาได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

เด็กหนุ่มผู้นั้นเงยหน้ามองดูเขา ลังเลแล้วกล่าวว่า "ข้ารู้เพียงว่าหมอของท่านหญิงหยวนหลี่ดีที่สุด คนอื่นข้าไม่รู้..."

"เจ้าไม่รู้หนังสือหรือ? เบิกตามองดูนี่ รู้หรือไม่ว่าป้ายนี้ผู้ใดเป็นคนเขียน? ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันทรงเขียนด้วยพระหัตถ์พระองค์เอง หมอเทวดาที่หนึ่ง!"

เซี่ยเหยียนยกมือชี้ขึ้นไปยังป้ายซึ่งแขวนไว้ด้านในห้องโถงของฮัวเยว่ถัง

ฮ่องเต้มีความชื่นชอบเขียนพู่กันจีนยิ่งนัก หากไม่ได้ทรงงานก็จะเขียนอยู่เป็นประจำ

เมื่อสองวันก่อน ทรงได้ยินว่าเซี่ยเชียนฮวันจะเปิดโรงหมอเพื่อการกุศล จึงได้เขียนพู่กันจีนเป็นคำว่า "หมอเทวดาที่หนึ่ง" มาให้ด้วยพระองค์เอง