"เหนียงเหนียงเพคะ คำพูดของคนเหล่านั้นเมื่อครู่อย่าได้ใส่ใจไป พวกเขาเอ่ยวาจาไร้สาระ เป็นเพียงเรื่องโกหก"
เสี่ยวตงเห็นสีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันดูไม่มีความสุขนักจึงได้เอ่ยปลอบ
เซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้า "ต่อให้เซียวเย่หลันกลับมาก็ช่วยข้าไม่ได้หรอก ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือไม่ก็มีค่าเท่ากัน"
"แท้จริงตั้งแต่ท่านอ๋องกลับมาถึงจวนก็อยู่ข้างกายท่านตลอดเวลา จนกระทั่งตอนบ่ายถูกเรียกเข้าไปในราชสำนัก เขาจึงต้องจากไป" เสี่ยวตงอธิบายแทนเซียวเย่หลัน
เซี่ยเชียนฮวันดูท่าทีสงบนิ่ง "เสี่ยวตง เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดแทนเขาหรอก ข้าคิดว่าการที่เขาจากไปคงเพราะเห็นสภาพอันน่าเกลียดของข้าเช่นนี้ จึงไม่อาจรับได้"
"เหนียงเหนียงเพคะ..."
"ไปเอาหนูตัวนั้นออกมา"
เสี่ยวตงก็ไม่รู้จะทำเช่นไร จึงได้เพียงทำตามที่เซี่ยเชียนฮวันบอก ไปเอากล่องที่ใส่หนูและกรงที่เตรียมพร้อมไว้ล่วงหน้ามาวางบนโต๊ะ
ถึงอย่างไรเซี่ยเชียนฮวันก็ติดโรคไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกลัวสิ่งใดอีก นางเอื้อมมือเข้าไปจับหนูที่ติดเชื้อด้วยมือเปล่าแล้วเอาไปไว้ในกรง
เสี่ยวตงที่ยืนมองอยู่ด้านข้างรู้สึกสะอิดสะเอียน แต่ขณะเดียวกันก็นับถือนาง "เหนียงเหนียงช่างใจกล้าเสียจริง สตรีธรรมดาทั่วไปเมื่อเห็นของสกปรกเช่นนี้คงจะตกใจจนแทบตาย"
“ตอนที่พวกเราทำการทดลองต้องใช้หนูขาว หากเห็นมันเป็นเพียงหนูขาวก็ไม่มีอะไรต้องกลัว”
เซี่ยเชียนฮวันหยิบเข็มเงินออกมา เจาะเข้าไปที่กระดูกสันหลังของหนูที่ติดเชื้อเพื่อนำเลือดในร่างกายของมันออกมา
"ทดลองคือสิ่งใด..." เสี่ยวตงถามด้วยความงุนงง
แม้นางจะไม่เข้าใจนัก แต่เมื่อเห็นวิธีอันยอดเยี่ยมของเซี่ยเชียนฮวันก็ยังรู้สึกชื่นชมดังเดิม
ภายใต้สภาพร่างกายที่ค่อนข้างลำบาก เซี่ยเชียนฮวันเร่งทำการทดลองแข่งกับเวลา
หากภายในหนึ่งวันไม่อาจหายารักษาโรคได้ และโรคนี้เข้าไปในกระดูกของนาง ต่อให้เป็นเทพเจ้าก็ไม่อาจช่วยนางได้แล้ว
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าซูอวี้เออร์จะยื่นตัวอย่างเชื้อโรคอันมีค่านี้มาให้
นางจะทำให้เสียน้ำใจซูอวี้เออร์ได้อย่างไรเล่า?
ไม่เพียงแค่คิดหาวิธีรักษา แต่นางต้องฉวยโอกาสนี้เปิดโปงท่านหญิงหยวนหลี่ให้ได้ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นจึงจะสามารถตอบแทนบุญคุณของแม่นางซูได้อย่างสาสม!
เวลาผ่านไปครึ่งคืน
เสี่ยวตงนั่งอยู่ข้างนอกผล็อยหลับไป
จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าของชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างหู
"ผู้ใด?! อ๋า ท่านอ๋อง..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...