หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 238

“นั่นไม่จำเป็นเลย ถึงแม้ท่านอ๋องจะโกรธ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงต่อสุขภาพของตัวเองเช่นนี้”

เซี่ยเชียนฮวันหดตัวเขยิบเข้าไปใกล้มุมรถอย่างเงียบๆ

เซียวเย่หลันร้องหึอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ว่าเจ้ายุ่งมากในโรงหมอหรือไร ไม่เห็นเจ้าจะนึกถึงร่างกายของตัวเองบ้างเลย?”

“ท่านอ๋องคงไม่ได้เป็นห่วงข้า...”

“ไม่ใช่!”

“อื้อๆ สตรีที่ชั่วร้ายเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างข้า ไม่คุ้มค่าให้ท่านอ๋องต้องกังวลหรอก มีเพียงอาการไข้เย็นของแม่นางซูเท่านั้นถึงจะคู่ควรให้ท่านอ๋องสนใจ”

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะแหะๆ ตัดสินใจว่าจะไม่จริงจังกับผู้ชายคนนี้ นางเริ่มปล่อยไปตามยถากรรม.

เซียวเย่หลันเหลือบมองนางแวบหนึ่ง และกล่าวเสียงอึมครึมว่า “พูดแบบนี้ แสดงว่าเจ้าใกล้จะหายดีแล้วกระมัง”

“ต้องขอบคุณพรของท่านอ๋อง”

เซี่ยเชียนฮวันเริ่มหาว

ในเมื่อไม่สามารถหลบหนีไปจากเงื้อมมือของเซียวเย่หลันได้ นางจึงเอนตัวพิงที่มุมรถ จากนั้นก็เริ่มงีบหลับพักผ่อน

เซียวเย่หลันมองนาง แล้วพึมพำเสียงเบาว่า “เจ้าอยากเผชิญหน้ากับคนป่วย มากกว่ากลับมาพบข้า”

……

ตกดึก

หอหลันเซียงมืดมิดไร้แสงสว่าง

สถานที่ที่ห่างไกล หากไม่มียามคอยลาดตระเวน หรือเซี่ยเชียนฮวันกับสาวใช้เสี่ยวตงอยู่ที่นั่น เกรงว่าแม้แต่ผีก็ไม่มี

ทันใดนั้น

ร่างที่สวยงามในชุดสีม่วงเดินเข้ามา

เป็นซูอวี้เออร์

นางแอบคิดว่า เซี่ยเชียนฮวันพาเสี่ยวตงไปทำงานในโรงหมอข้างนอกทั้งวัน คงไม่กลับมาในคืนนี้!

ครั้งนี้นางจะลงมือด้วยตัวเอง เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด!

ซูอวี้เออร์ผลักประตูเปิดอย่างเงียบๆ และเดินไปยังจุดที่มีกล่องวัตถุดิบยากองอยู่ นางแสะยิ้มแล้วหยิบพับไฟออกมา

“เซี่ยเชียนฮวัน ข้าจะทำให้การทำงานหนักของเจ้าต้องสูญเปล่า!”

ในขณะที่กำลังจะลงมืออยู่นั้น