หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 241

แม้ว่าร่างกายของนางจะปกคลุมไปด้วยจุดเลือดสีดำดูน่าสยองขวัญ แต่ยามที่เซียวเย่หลันสัมผัสผิวของนาง กลับให้ความรู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสกับเครื่องเคลือบหยกที่ละเอียดอ่อน เปราะบางและสวยงาม

เขาคิดว่าคนที่เขารักมากที่สุดควรจะเป็นซูอวี้เออร์

แต่ยามที่เขาโอบกอดซูอวี้เออร์ กลับไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน เขากระทั่งทำอย่างลวกๆ เพราะแค่อยากยุติการสัมผัสทางกายโดยเร็วที่สุด

แต่ทำไม มีเพียงผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่ให้ความรู้สึกที่แตกต่าง

“อย่าขยับ” เซี่ยเชียนฮวันหันหน้าเล็กน้อย แล้วสบตากับเขา “ข้าบอกให้ท่านขยับมือไปที่ใด ท่านก็ขยับมือไปที่นั้นสิ”

“ตกลง”

เซียวเย่หลันเห็นด้วยทันที

ดังนั้น เซี่ยเชียนฮวันจึงนอนบนเตียง และชี้นิ้วสั่งอย่างเกียจคร้าน “ขยับไปทางซ้าย...ใช่ ออกแรงอีกนิด ขยับไปอีกหน่อย...อย่าบีบตรงนี้แรง!ถ้าผิวปริขึ้นมาจะมีเลือดออกได้”

เซียวเย่หลันพูดไม่ออกก แต่ก็แสดงความอดทนที่หาได้ยากเช่นกัน เขาทำตามคำสั่งของเซี่ยเชียนฮวันด้วยการช่วยนางเช็ดตัวอย่างช้าช้า

ซูอวี้เออร์ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นลอยเข้าหู ก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีด

ท่านอ๋อง พระองค์คือเทพสงครามผู้มีเกียรติ!

แล้วไฉนถึงทำตัวเป็นบ่าวใช้ เพื่อให้สตรีชั้นต่ำนี่เรียกใช้!

นางคาดหวังให้เซี่ยเชียนฮวันทำตัวได้คืบจะเอาศอกไปเรื่อยๆ จนท้ายที่สุดก็ทำให้เซียวเย่หลันรำคาญ ก่อนจะถูกต่อว่าและโดนลงโทษ

แต่ซูอวี้เออร์ก็ต้องผิดหวัง

ไม่ว่าเซี่ยเชียนฮวันจะทำตัวโอหังเพียงใด แต่เซียวเย่หลันกลับไม่โกรธ ทั้งยังจงใจเล่นสนุกร่วมกับนาง

“ข้าบอกให้ท่านขยับขึ้นมา แล้วท่านขยับลงทำไม...หยุดๆ ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้ลงไปไกลกว่านี้!” เซี่ยเชียนฮวันโกรธมากจนทุบเตียงดังปึงปัง

ฉากดังกล่าวตกอยู่ในสายตาของเซียวเย่หลัน มันดูเหมือนแมวกำลังพองขน ซึ่งมันน่าสนใจมาก ในขณะเดียวกันก็ทำให้ซูอวี้เออร์ที่อยู่ใต้เตียงพลอยตกใจไปด้วย

“ในเมื่อเป็นการเช็ดตัว ก็ควรจะเช็ดทุกส่วนของร่างกายให้สะอาด”

เซียวเย่หลันกล่าวช้าๆ

เซี่ยเชียนฮวันหน้าก่ำ “ไม่ต้องๆ เดิมทีข้าไม่ได้สกปรกตั้งแต่แรก”